پایگاه مذهبی دارالصادقیون

جمهوری اسلامی ایران تنها دو ماه پس از پیروزی در عملیات ثامن الائمه ( علیه السّلام)، عملیات طریق القدس را در سال دوم جنگ (آذرماه سال ۱۳۶۰) با سرعت بسیار و بر پایه تحولات جدید و شور و هیجان ایجاد شده در کشور، به عنوان بزرگ ترین عملیات خود در مقیاس گسترده، طرح ریزی کرد. سازماندهی نیروهای داوطلب با انگیزه شهادت طلبی در سازمان سپاه و در آستانه فرا رسیدن ماه محرم، برجسته ترین ویژگی این عملیات بود.

او از یاران بزرگ و با وفای امام حسین(ع) و مردی شایسته وشریف بود; رزمنده ای دلیر و جنگجویی توانا شمرده می شد و درمیان قبیله خود، که در کوفه سکونت داشتند، می زیست. وی را زهیربن قین بن قیس انماری بجلی می خواندند. (1)

عصر عاشورا، پس از شهادت اصحاب و یاران، حضرت عباس علیه السلام تنهایی و بی کسی امام را نتوانست تحمل کند. محضر امام(ع) رسید و رخصت میدان رفتن و جانفشانی خواست و عرضه داشت : برادر جان! اجازه میدان می دهی؟ امام حسین(ع) گریه شدیدی کردند و فرمودند: برادر! تو پرچمدار منی. 

جناب حجت الاسلام آقای قاضی زاهدی گلپایگانی می فرماید: من در تهران از جناب آقای حاج محمد علی فشندی که یکی از اخیار تهران است، شنیدم که می گفت: من از اول جوانی مقیّد بودم که تا ممکن است گناه نکنم و آن قدر به حج بروم تا به محضر مولایم حضرت بقیة اللّه ، روحی فداه، مشرف گردم. لذا سالها به همین آرزو به مکه معظمه مشرف می شدم.

داغ دل لاله

 امروز برای شهدا وقت نداریم

  ای داغ دل لاله تو را وقت نداریم

 با حضرت شیطان سرمان گرم گناه است

 ما بهر ملاقات خدا وقت نداریم

بـــــه اســم صاف الله، اینم یــه حرف تازه 

 ایــنم ازین زمــــونه، یـــه قسمـــت و فرازِ

بـــازم نهیب فردا، به نامــردیِ دنیا

بازم نشونه‌ای تا، بریم ســــــراغِ فــــــــردا

مـا راهیــان نـور، دلداگانیم           رهــــرو آئیـن، رزم آورانیم

یاد دلیران را، داریم گرامی           ما همه حیران، دلاورانیم

دلم زهجر شهیدان چرا نمی لرزد

 
برای دوری یاران چرا نمی لرزد 

دلی که سنگ شده از قصاوت بی حد 

دمی بیا شهیدان چرا نمی لرزد 

ز فعل زشت من عرش خدا به لرزه آمده 

ز ارتکاب گناهان چرا نمی لرزد

معبر اشک

شهدای شهر ما مثل گل یاس می مونند

 دلهای دیوونه از عشق اونا پریشونند

شهدا جون دادن و تو خونشون پر می زدند

از زمین تا به خدا با گریه معبر می زدند