سپس رو به مردم مى کرد و مى فرمود: اى گروه مردم مسلمان ، چون ماه نو رمضان برآید شیاطین متمرد دربند شوند، و درهاى آسمان و درهاى بهشت و درهاى رحمت گشوده گردند، و درهاى دوزخ بسته شوند، و دعا مستجاب گردد. و براى خداى عزوجل نزد هر افطارى آزادشدگانى باشند که آنها را از دوزخ آزاد کند، و هر شب منادى فریاد زند: آیا درخواست کننده اى هست ؟ آیا آمرزش جویى هست ؟ خدایا بر هر خرج کننده اى عوض بده ، و به هر امساک کننده اى تلف بده، تا چون هلال شوال بر آید، فریاد شود به مؤمنان: که فردا براى جایزه هاى خود حاضر باشید، که فردا روز جایزه است ، سپس امام پنجم فرمود: هان بدان خدایى که جانم به دست او است این جایزه پول طلا و نقره نیست .)(1)

روایت دوم

و از امام باقر (علیه السلام ) روایت کرده که فرمود:

((به راستى براى خداى تبارک و تعالى فرشتگانى است موکل به روزه داران که هر روز ماه رمضان تا پایان براى آنها آمرزش جویند، و هنگام افطار روزه داران را ندا زنند: که مژده گیرید بندگان خدا، اندکى گرسنه شدید و به زودى بسیار سیر شوید، مبارک باشید و مبارک کنید، تا شب آخر ماه رمضان به آنها ندا کنند: مژده گیرید بندگان خدا، به تحقیق خدا گناهان شما را آمرزید و توبه شما را پذیرفت ، نظر کنید که در آینده چگونه خواهید بود.))(2)

رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) فرمود:کسى که ماه رمضان را از روى ایمان و امید پاداش الهى روزه بگیرد خداوند گناه گذشته اش را بیامرزد، و کسى که شب قدر از روى ایمان و امید پاداش الهى نماز بخواند خداوند گناه گذشته اش را بیامرزد

روایت سوم

و در روایت دیگرى از امام هشتم از پدرانش (علیه السلام ) از رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) روایت کرده که فرمود:

((رسول خدا فرمود: ماه رمضان ماه بزرگى است خدا حسنات را در آن دو چندان کند، و سیئات را در آن محو کند، و درجات را بالا برد، هر که در این ماه صدقه اى دهد او را بیامرزد، و هر که در آن به مملوکان خود احسان کند خدایش بیامرزد، و هر که خوش خلقى کند خدایش بیامرزد، و هر که صله رحم کند خدایش بیامرزد.

سپس فرمود: براستى این ماه شما چون ماه‌هاى دیگر نیست ، براستى چون به شما رو کند با برکت و رحمت آید و چون از نزد شما برود با آمرزش ‍ گناهان برود، این ماهى است که حسنات در آن دو چندان است ، و اعمال خیر در آن قبول است ، هر که در این ماه براى خدا عزوجل دو رکعت نماز نافله بخواند، خدا او را بیامرزد، سپس فرمود: بدبخت حقیقى کسى است که این ماه را طى کند و گناهانش آمرزیده نشود، اینجا است که زیان کار است ، و خوش کرداران به جوایز پروردگار کریم کامیاب گردند.))(3)

روایت چهارم

و نیز از امام صادق (علیه السلام ) از پدرانش (علیه السلام ) از رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) روایت کرده که فرمود:

رمضان آمد و عین رمضانید شما

((شعبان ماه من است و رمضان ماه خداى عزوجل ، هر کس روزى از ماه مرا روزه بگیرد شفیع او در روز قیامت خواهم بود، و کسى که دو روز از ماه مرا روزه بگیرد گناه گذشته اش آمرزیده شود، و کسى که سه روز ماه مرا روزه بگیرد، به او گفته شود: کار را از سر گیر (و گذشته ات آمرزیده شد) و کسى که ماه رمضان را روزه گیرد و عورت و زبان خود را نگهدارد، و آزارش را از مردم باز دارد، خداوند گناه گذشته و آینده اش را بیامرزد و از آتش دوزخ آزادش ‍ کند و در خانه ماندنى (بهشت ) فرود آرد، و شفاعت او را به شماره ریگهاى بیابان نسبت به گناهکاران از اهل توحید بپذیرد.))(4)

روایت پنجم

و از کتاب امامى طوسى از رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) روایت شده که فرمود:

((کسى که ماه رمضان را از روى ایمان و امید پاداش الهى روزه بگیرد خداوند گناه گذشته اش را بیامرزد، و کسى که شب قدر از روى ایمان و امید پاداش الهى نماز بخواند خداوند گناه گذشته اش را بیامرزد.))(5)

روایت ششم

و در همان کتاب از رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) روایت کرده که به جابر بن عبدالله انصارى فرمود:

((اى جابر این ماه رمضان است . کسى که روزش را روزه بگیرد و بخشى از شب آن را به حال نماز و قیام بگذراند، و شکم و عورت خود را نگهدارد، و زبان خود را نگهدارد از گناهان خود بیرون رود، همانگونه که از ماه (رمضان ) بیرون رود.

جابر عرض کرد: این چه حدیث خوبى است !

فرمود: اى جابر! و این شرطها هم چه شرطهاى سختى است !؟))(6)

روایت هفتم

و در حدیث دیگرى است که فرمود:

((ماه رمضان ماهى است که خداوند روزه اش را بر شما واجب کرده، هر کس آن ماه را از روى ایمان و امید به رحمت حق روزه بگیرد از گناهان خود بیرون رود همانند روزى که مادر از او زائیده .))(7)

روایت هشتم

و نیز از امام صادق (علیه السلام ) روایت شده که فرمود:

((کسى که در ماه رمضان آمرزیده نشود تا سال آینده آمرزیده نشود، مگر آنکه در عرفه حاضر شود. (و عرفه را درک کند.)))(8)

پی نوشت‌ها:

1.امالى مترجم ، ص 47.

2. امالى مترجم ، ص 54.

3.امالى مترجم ، ص 54 - 55.

4. بحارالانوار، ج 96، ص 356.

5.بحارالانوار، ج 96، ص 366 و 371.

6.همان .

7.بحارالانوار، ج 96، ص 375.

8.همان .

بخش عترت و سیره تبیان

منبع: