پایگاه مذهبی دارالصادقیون

کسی که از این دعوت بزرگ آگاه شود، باید بکوشد که از دعوت شدگان این دعوت گردد. این جانشین و برادر او امیرالمؤمنین  علیه‌السلام است که می‌فرماید: «از زمانی که ندای منادی رسول خدا صلوات الله علیه را که برای روزه این ماه ندا می‌کرد شنیدم، هیچ‌گاه روزه این ماه را از دست نداده و در تمام عمرم آن را از دست نخواهم داد؛ اگر خدا بخواهد.»

یکی از اعمال این ماه عزیز خواندن صلواتی است که به صلوات شعبانیه معروف می‌باشد.

محتوای صلوات شعبانیه

این صلوات شامل برکات ماه و کارهایی که باید برای رسیدن به این برکات انجام دهیم می‌باشد.

این دعا با صلوات‌هایی شروع می‌شود که توجه به شئون نبی اکرم صلی الله علیه و آ له و ائمه معصومین علیهم السلام می‌باشد؛

«وَ جَعَلَ صَلَاتَنَا عَلَیْکُمْ وَ مَا خَصَّنَا بِهِ مِنْ وَلَایَتِکُمْ طِیباً لِخَلْقِنَا وَ طَهَارَةً لِأَنْفُسِنَا وَ تَزْکِیَةً لَنَا وَ کَفَّارَةً لِذُنُوبِنَا».

یکی از اعمال این ماه هم کثرت صلوات است. باطن صلوات تعظیم در برابر نبی اکرم (صلی الله علیه و آ له) و ائمه اطهار (علیهم السلام) و شئون ایشان است که این تعظیم طریق سجده در مقابل خدای متعال می‌باشد.

«اللهم صل علی محمد و آل محمد الفلک الجاریة فی اللجج الغامرة یأمن من رکبها و یغرق من ترک‌ها»

انسان سالک می‌بایست در این دنیا حالت غریق داشته باشد که در روایات هم تأکید شده است در غیر این صورت انسان مبتلای به شرک می‌شود.

حالت غریق چگونه حالتی است؟

حالت غریق یعنی کسی که در اوج نیاز، از همه تکیه گاه‌ها منقطع گردیده است. این توجه مقدمه درک حضور خداوند و رسیدن به مقام اخلاص است: «فَإِذا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَی الْبَرِّ إِذا هُمْ یُشْرِکُون» (عنکبوت:65)

انسان تا مضطر نشود و حالت غریق پیدا نکند، متکی به خدا نمی‌شود و تا متکی نشود در سلوک خود به نتیجه نمی‌رسد؛ یعنی حتی به ریاضات و عقل و عبادات خود نباید تکیه کند. وقتی این حالت در انسان شکل گرفت کشتی نجات او اهل بیت علیهم السلام خواهند بود.

باطن این ماه از شئون نبی اکرم (صلی الله علیه و آ له) و شفاعت ایشان است. خداوند این ماه را محفوف به رحمت و رضوان خودش قرار داده و اگر انسان اهل سیر در این ماه شد پایانش رضوان الهی است

شرط نجات چیست؟

شرط نجات، رسیدن به حالت غریق است چرا که تا احساس نیاز نکند و خود را مستغنی نداند این دستگیری اتفاق نمی‌افتد. عبور از همه فتنه‌ها و ابتلائات نیز با تکیه بر این تکیه گاه ممکن است.

«اللهم صل علی محمد و آل محمد الکهف الحصین و غیاث المضطر المستکین و ملجإ الهاربین و عصمة المعتصمین»

«وَ إِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَ ما یَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ فَأْوُوا إِلَی الْکَهْف؛ (الکهف:16) انسان وقتی از بت‌ها کناره گرفت و احساس غربت به او دست داد و جز خدا را نخواست، به کهف حصین پناه می‌آورد.»

اینکه سر حضرت سیدالشهدا (علیهم السلام) بر سر نیزه این آیه را می‌خواندند: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَبا (الکهف:9) اشاره به این حقیقت دارد که واقعاً اصحاب کهف آیات عجیب خداوند نبوده اند بلکه اصحاب سیدالشهدا آیات عجیب بوده‌اند که در این فتنه به کهف حصین یعنی سیدالشهدا پناه آورده‌اند.

غیاث المضطر المستکین: غوثی که خداوند برای دستگیری مضطرین قرار داده است ائمه معصومین(علیهم السلام) هستند. این اضطرار و اعتزال از مراحل متکامل سیر و سلوک معنوی انسان مؤمن است که ترکیبی از خوف و عجز است. این حالت را باید در همه احوال زندگی داشته باشیم چرا که حقیقتاً فقیر هستیم. کسی که ملتفت به این فقر مستمر خودش نیست دنبال پناهگاهی هم نیست.

ملجاء الهاربین: اگر برای انسان هرب حاصل شد از شیطان و اهوای نفس خود به این ملجاء می‌رسد.

عصمه المعتصمین: انسان باید در همه امور خود اهل اعتصام و توکل باشد حتی در خودسازی و سلوک خود.

مشکل اساسی نرسیدن به اضطرار واقعی است!

بنابراین مشکل ما در این است که به حالت اضطرار و هارب و مستکین و معتصمین نرسیده‌ایم که اگر برسیم معصومین (علیهم السلام) را به عنوان کهف و غیاث و ملجاء و عصمت خواهیم یافت.

باطن ماه شعبان را درک کنیم!

این صلوات‌ها مقدمه این نکته پایانی صلوات‌ها است: «هذا شهرُ نبیک سیدُ رسلک شعبان الذی حففته بالرحمه و الرضوان الذی کان رسول الله صلی الله علیه واله و سلم یدأب فی صیامه و قیامه فی لیالیه و ایامه بخوعاً لک فی اکرامه و اعزامه الی محل همامه»

ماه شعبان و صلوات شعبانیه !

باطن این ماه از شئون نبی اکرم (صلی الله علیه و آ له) و شفاعت ایشان است. خداوند این ماه را محفوف به رحمت و رضوان خودش قرار داده و اگر انسان اهل سیر در این ماه شد پایانش رضوان الهی است.

رضوان چه مقامی است!

رضوان؛ مقامی فوق همه مقامات بهشت است : «وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَکْبَر» (التوبة:72) و باید دانست که این مقام رضوان بدون شفاعت و دستگیری اهل بیت (علیهم السلام) بدست نمی‌آید :«بکم یسلک الی الرضوان»

چه کنیم تا به رحمت و رضوان این ماه برسیم؟

«اللهم فاعنا علی الاستنان بسنته فیه و نیل شفاعت لدیه»

ما باید تمسک کنیم به سنت حضرت و مُستَن به این سنت بشویم که در سایه این تمسک به شفاعت حضرت برسیم و این استنان به سنت باعث می‌شود که خود را در معرض رحمت این ماه قرار دهیم.

چه شفاعتی را در خواست می‌کنیم!؟

«اللهم اجعله لی شفیعاً مشفعا» شفیعی است که شفاعتش مقبول است، «وطریقاً الیک مهیئا و اجعلنی له مُتبعا حتی القاک یوم القیامة راضیاً و عن ذنوبی قاضیاً قد اوجبت لی منک رحمةً و الرضوان».

طریق و واسطه همه عالم نبی اکرم (صلی الله علیه وآله) است و تبعیت، لازمه این سیر و سلوک است.

یوم القیامه راضیاً: اشاره به همان مقام رضوان است.

عن ذنوبی قاضیاًو ... : مقام شفاعت حضرت که به وسیله آن به رحمت و رضوانی که محفوف به این ماه است می‌رسیم.

«و انزلتنی دار القرار و محل الا خیار»

اخیار دسته‌ای هستند که به صورت مستقیم برخوردار از نور حضرات هستند؛ انتم نور الا خیار.

آمده است که در هر روز شعبان در وقت زوال [وقت ظهر شرعی] و در شب نیمه آن این صلوات را که از حضرت زین‌العابدین علیه‌السلام روایت شده خوانده شود .

اینک با هم این صلوات را زمزمه می کنیم :

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ

وَ مَوْضِعِ الرِّسَالَةِ

وَ مُخْتَلَفِ الْمَلائِکَةِ

وَ مَعْدِنِ الْعِلْمِ وَ أَهْلِ بَیْتِ الْوَحْیِ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

الْفُلْکِ الْجَارِیَةِ

فِی اللُّجَجِ الْغَامِرَةِ

یَأْمَنُ مَنْ رَکِبَهَا

وَ یَغْرَقُ مَنْ ترکها

الْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مَارِقٌ

وَ الْمُتَأَخِّرُ عَنْهُمْ زَاهِقٌ

وَ اللازِمُ لَهُمْ لاحِقٌ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

الْکَهْفِ الْحَصِینِ

وَ غِیَاثِ الْمُضْطَرِّ الْمُسْتَکِینِ

وَ مَلْجَإِ الْهَارِبِینَ وَ عِصْمَةِ الْمُعْتَصِمِینَ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

صَلاةً کَثِیرَةً تَکُونُ لَهُمْ رِضًی

وَ لِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَدَاءً وَ قَضَاء

بِحَوْلٍ مِنْکَ وَ قُوَّةٍ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

الطَّیِّبِینَ الْأَبْرَارِ الْأَخْیَارِ

الَّذِینَ أَوْجَبْتَ حُقُوقَهُمْ

وَ فَرَضْتَ طَاعَتَهُمْ وَ وِلایَتَهُمْ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

وَ اعْمُرْ قَلْبِی بِطَاعَتِکَ وَ لا تُخْزِنِی بِمَعْصِیَتِکَ

وَ ارْزُقْنِی مُوَاسَاةَ مَنْ قَتَّرْتَ عَلَیْهِ مِنْ رِزْقِکَ

بِمَا وَسَّعْتَ عَلَیَّ مِنْ فَضْلِکَ

وَ نَشَرْتَ عَلَیَّ مِنْ عَدْلِکَ

وَ أَحْیَیْتَنِی تَحْتَ ظِلِّکَ

وَ هَذَا شَهْرُ نَبِیِّکَ

سَیِّدِ رُسُلِکَ

شَعْبَانُ الَّذِی حَفَفْتَهُ مِنْکَ بِالرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ

الَّذِی کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ و[سَلَّمَ

یَدْأَبُ فِی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ

فِی لَیَالِیهِ وَ أَیَّامِهِ

بُخُوعا لَکَ فِی إِکْرَامِهِ

وَ إِعْظَامِهِ إِلَی مَحَلِّ حِمَامِهِ

اللَّهُمَّ فَأَعِنَّا عَلَی الاسْتِنَانِ بِسُنَّتِهِ فِیهِ

وَ نَیْلِ الشَّفَاعَةِ لَدَیْهِ

اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْهُ لِی شَفِیعاً مُشَفَّعا

وَ طَرِیقاً إِلَیْکَ مَهْیَعا

وَ اجْعَلْنِی لَهُ مُتَّبِعا

حَتَّی أَلْقَاکَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَنِّی رَاضِیا

وَ عَنْ ذُنُوبِی غَاضِیا

قَدْ أَوْجَبْتَ لِی مِنْکَ الرَّحْمَةَ وَ الرِّضْوَانَ

وَ أَنْزَلْتَنِی دَارَ الْقَرَارِ وَ مَحَلَّ الْأَخْیَارِ

خدایا! بر محمّد و خاندان محمد درود فرست

درخت نبوت

و جایگاه رسالت

و محل آمد و شد فرشتگان

و معدن دانش، و خانواده وحی

خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست

کشتی روان

در اقیانوس‌های عمیق

هرکه به آن توسّل جوید ایمنی یابد

و هرکه آن را رها کند غرق شود

پیش افتاده از آن‌ها از دین خارج است

و عقب مانده از آنان نابود است

و همراه آنان ملحق به حق است.

خدایا!بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست

پناهگاه محکم

و فریادرس بیچارگان درمانده

و پناه گریختگان،و دستاویز استوار برای چنگاندازان

خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست

درودی که برای آنان موجب خشنودی

وبرای ما مایه اداکردن وبجا آوردن حق محمّدوخاندان محمّد باشد

به حول و نیرویتی پروردگار جهانیان

خدایا!بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست

آن پاکان و نیکان و خوبان

که حقوقشان را بر همه واجب کردی

و پیروی و و لایتشان را بر همگان فرض نمودی

خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست

و دلم را با طاعتت آباد کن،و به نافرمانی از خود رسوایم مساز

و همیاری با آن‌که رزقت را بر او تنگ گرفتی

به مده آنچه از فضلت بر من وسعت دادی

و از عدلت بر من گستردی

و مرا در سایه رحمتت زنده داشتی روزی من فرما

این است ماه پیامبرت

آن سرور فرستادگان

شعبانی که آن را به رحمت و رضوانت پوشاندی

ماهی که رسول خدا(درود خدا بر او و خاندانش باد)

در روزه‌داری و بپاداری عبادت

در شب‌ها و روزهایش

تنها برای فروتنی دربرابرت و گرامی داشت ماه شعبان

تا هنگام مرگ،با تمام توان کوشش می‌کرد

خدایا!ما را در این ماه به پیروی از روشش

و رسیدن به شفاعتش یاری فرما

خدایا!او را برا من شفیعی با شفاعت پذیرفته

و راهی روشن به سویت قرار ده

و ما را پیرو او گردان

تا آنگاه که تو را در قیامت دیدار کنم،درحالی‌که از من خشنود باشی

و از گناهانم چشم‌پوشی

و رحمت و رضوانت را بر من واجب نموده

و مرا در بهشت و جایگاه خوبان درآورده باشی.

منبع:rasekhoon.net