دریا هرگز نمی‌میرد :: پایگاه مذهبی دارالصادقیون

۱۱

مرداد ۹۵

دریا هرگز نمی‌میرد

خادم الصادق

۱۱ مرداد ۹۵ ، ۰۷:۱۵

شعر و دلنوشته های مذهبی

بی خبر از آنکه شهادت ، رازِ تمامِ اولیاء‌الله است ؛ رازی که معرفت وُ عشق الهی را ، چشمه به چشمه تا جاودان جاری می کند ، تا بگوید که : دریا هرگز نمی میرد . .

در دقیقه ای مبارک از هفدهم ربیع الاولِ سالِ ۸۳ هجری قمری ،شهر مدینه از آسمان وُ زمین، نور بارانِ قدمِ نو رسیده ای شد که سال ها پیش ، پیغمبرِ والاتبارِ اسلام حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) ، آمدنش را بشارت گفته وَ‌بر او نام صادق گذاشته بود .

این قولی ست قدیم ، که تاریخ را بزرگان می نویسند .

ارواحِ‌بزرگ وُ طیبه ، از آنجا که دل در آسمان وُ ریشه در اعماق دارند ، بزرگترین اندوُ زرین ترین صفحات تاریخ با قلمِ فضیلت وُ بصیرتِ‌ خویش نگاشته اند . اینان ائمة‌ معصومِ مسلمانان هستند . سُلاله ای مبارک پی ، که نوبت به نوبت ، خورشیدِ ایمان وُ علم وُ حکمت را ، فرا راهِ بشریت افروختند وُ آن را به نامِ نامی خود، جاودانه کردند . یکی از این بزرگترین بزرگان ، رئیس مذهبِ‌ شیعه ، ششمین ستارة تابناک ولایت و امامت ، امام جعفر صادق (علیه السلام) ، یگانة‌ زُهد وُ‌ دُردانة معارف وُ حکمت وُ عرفانِ اسلامی است . تذکرة عرفای نامدار گواهِ این مدعاست که ، از صدر تا ذیلِ آنها ، از دریای حکمتِ این امام همام ، به قدرِ‌ تشنگی ی خود ، جرعه ها کشیده اند وُ بهره ها کسب کرده اند .

آمارها حکایت از این دارد که از مکتبِ حضرت شان ،‌ چهار هزار دانش اندوخته بیرون آمد ،‌که هریک توانستند خود، شاگردانِ بسیاری تربیت کنند که اینهمه ،‌در عرصة علمی آن روزگار ، بی نظیر بود .

عظمتِ کاری را که امام جعفرصادق (علیه السلام) به انجام رسانید ، زمانی بهتر درک می شود که گفته آید ،‌ایشان در یک دورانِ گذارِ تاریخی زندگی می کردند .

دورانی بینِ حکومت اَمویان وُ عباسیان ،‌بحرانِ سیاسی- اجتماعی در حدِ اَعلاء بود . و فشارهای جور وُ ستمِ حُکام ، بیداد می کرد . در چنین زمانه ی تاریک وُ جهالت باری ، ششمین آفتابِ امامت وُ ولایت ما ،‌درخشیدن گرفت ؛ ‌ابرهای تیره ی جهل وُ نفاق وُ شِرک را کنار زد تا جان های شیفته ی عاشقانِ اهلِ بیت (علیهم السلام ) را ،‌از بارانِ بی پایانِ معرفت ، سیراب سازد . در این دوران، پرچم تشیعِ‌علوی ، برافراشته تر ، به اهتزاز درآمد ،‌وَ‌ دانشمندان وُ عُلمای شیعی ، که از مکتبِ پُر بارِ حضرت ، بیرون آمده بودند، در سراسرِ جهانِ اسلام، به انتشارِ نور ، کمرِ‌ همت بستند ؛ نهضتی که تا امروز وتا همیشه ، امتداد دارد.

در سالِ ۱۴۸ هجری ، به دستورِ خلیفة کوردلِ عباسیان ،‌امام را به شهادت رساندند.