پایگاه مذهبی دارالصادقیون

 
 در 4 آذر 1309 برابر با 4 رجب 1349 ، در دولت ‏آباد اصفهان، در خانواده‏ای که سهمی بسزا از زهد و تقوا و دانش دینی تحصیل کرده بود؛ به دنیاآمد. پدر ایشان، زاهد متّقی حجّت الإسلام و المسلمین حاج شیخ محمّد باقر ، که خود در شمار عالمان فرهیخته آن دوران بود.
هنوز در دوران خردی به سر می‏برد، که پدر به اشاره مرحوم علامه ارباب ‏راهی نجف اشرف شد؛ تا خدمت فقیهان و عارفان بزرگ آن دیار همچون آیت‏ الله آقامیرزا عبدالهادی شیرازی و آیت‏ الله سید محمود شاهرودی و آیة الله آقا سیّد جمال‏الدین گلپایگانی را دریابد. بعد از مهاجرت پدر به نجف اشرف، حضرت آیت الله ناصری تحصیل را در همان ‏دوران کودکی آغاز کرد.

در این دوران که ایشان هنوز در دوران نوجوانی به سرمی‏بردند، لطف امیرمؤمنان شامل حالشان می‏شود، و استاد به همراه پدر و خانواده ‏به نجف‏ اشرف کوچ می‏کند.
ایشان در این زمان چهارده سالی بیشتر نداشته‏ اند. اگر چه در نجف اشرف مشکلات و فقر و کمبود امکانات اوّلیه این خانواده پنج نفره را در سختی بسیار قرار می‏دهد، امّا خاطرات شیرین استاد از آن دوران، نشان دهنده روحیّه ‏علم و معرفت جوی ایشان در همان آغازین دوران ورود ایشان به نجف اشرف می‏باشد.
این دوران دو سالی بیشتر به طول نمی‏ انجامد؛ چه در این هنگام مادر رخت از این ‏دنیای گذران به دار دیگر می‏کشد؛ و سعادت او را، که علیرغم غربتی که در آن شهرمقدّس داشت، در قبری در صحن مطهّر علوی برای همیشه آرام می‏گیرد. یک سالی پس از آن، خانواده پدر به ایران باز می‏گردد، و ایشان را در سن هفده ‏سالگی برای ادامه تحصیل در نجف‏ اشرف تنها می‏گذارد. این دوران، با رخت کشیدن‏ ایشان به مدرسه صدر نجف آغاز؛ و فصلی جدید در زندگیِ ایشان آغاز می‏شود.
پدر پیش از جدائی از فرزند، او را نخست به امیرمؤمنان و پس از آن به مرحوم آیت ‏الله شیخ‏ محمّد حسین دهاقانی که در شمار اعلام و اوتاد آن شهر مقدّس بود، می سپارد؛ والحق که آن فقیه عارف فرزانه نیز در تربیت این جوان از هیچ کوششی فروگذار نمی‏کند.
حضرت آیت‏ الله ناصری پس از آنکه به امر استادشان مرحوم آیت ‏الله کشمیری به ‏اصفهان بازگشت، گذشته از مجالس تدریس فقه و اصول و تفسیری که سالیانی دراز در حوزه علمیّه این شهر اقامه نمود و تا به امروز نیز ادامه دارد.