پایگاه مذهبی دارالصادقیون

     عاشقان کم کم به شور و التهاب افتاده اند
      بهر احیای محرم در شتاب افتاده اند
       
      مجمر و اسپند و بیرق را فراهم کرده اند
      فکر چای روضه و قند و گلاب افتاده اند
       
      کودکان را در میان کوی و برزن دیده ای؟
      در بنای تکیه ها از خورد وخواب افتاده اند
       
      این فراخوان محرم مرزها را هم شکست
      ارمنی ها در پی اجر و ثواب افتاده اند
       
      روضه خوان ها را مگر زینب خودش یاری کند
      از بیان ماجرا در اضطراب افتاده اند
       
      مقدم هر ناشناسی را غنیمت بشمرید
      چون شماری در مسیر انتخاب افتاده اند
       
      میزبان زهرا که باشد نان به هر کس می رسد
      دانه ها کم کم به زیر آسیاب افتاده اند
       
      کاظم بهمنی

*************************

            لباس مشکی ما را به دستمان بدهید
      به ما حسینیه ی گریه را نشان بدهید
       
      مرا که راهی بزم عزای اربابم
      برای زود رسیدن کمی توان بدهید
       
      اگر خدای نکرده در آخر خطم
      به جان اشک سه ساله مرا امان بدهید
       
      نماز گریه ی ما با امامت سقاست
      به روی مأذنه ی کربلا اذان بدهید
       
      برای آن که بمانم همیشه بر درتان
      به کلب قافله ی عشق استخوان بدهید
       
      قسم به حرمت چشمانتان اگر مُردیم
      به روی سنگ حسینیه غسلمان بدهید
       
      علی اکبر لطیفیان

*************************

     در سایه سار مرحمت بی حسابتان
      شکر خدا که ماه عزایت رسیده است
       
      شکر خدا که نوکر این خانواده ام
      حالا که بوی کرببلایت رسیده است
       
      شکر خدا که از کرمت هیئتی شدم
      من را خدا برای همین آفریده است
       
      روزی چشمهای گنهکار نوکرت
      از گریه های مادر قامت خمیده است
       
      یعنی کنار مادر تو گریه کرده ام؟
      اشکم به روی چادر زهرا چکیده است؟
       
      با دیدن هلال عزای تو مادرم
      پیراهن سیاه برایم خریده است
       
      عبد الحسین مخلص آبادی

*************************

      تا کربلایم بُرد فریاد رسایش
      سینی بدستی که من و جانم فدایش
       
      وقتی میان کوچه ی ما راه می رفت
      بوی محرّم پخش می شد با صدایش
       
      او کوچه گرد کوچه های بُغض باشد
      در شهر اربابی که می میرد برایش
       
      تا گوشه ی ویرانه ای پشت محلّه 
      می بُرد چشمان مرا با ردّ پایش
       
      ویرانه ای که فطرس ماه محرّم
      می آمد از آنجا صدای بالهایش
       
      عطری پراکند و مرا تا آسمان برد
      با پرچم سبز شهید کربلایش
       
      این خیمه یا چادر نماز مادرش نیست
      آقا گرفته طفل را زیر عبایش
       
      می خوابم از این لحظه پشت پنجره، تا
      هر روز بیدارم کند زنگ صدایش
       
      علی اکبر لطیفیان

*************************

      این من و هجر تو و حال به هم ریخته ام
      رحم کن بر من و احوال به هم ریخته ام
       
      منم آن عاشق جامانده ی روز عرفه
      سر به زیرم سر اعمال به هم ریخته ام
       
      آرزو داشتم امسال بیایم عرفات
      گریه دار از غم هر سال به هم ریخته ام
       
      هر دل آشفته پی هم نفسی می گردد
      چند وقتی است به دنبال به هم ریخته ام
       
      به گمانم که قرار است نبینم رویت
      با غمت خورده رقم فال به هم ریخته ام
       
      درد، بالاتر از این نیست برایم انگار
      دوری از توست در اقبال به هم ریخته ام
       
      خوش به حال شهدایی که سبکبال شدند
      به پریدن نرسد بال به هم ریخته ام
       
      همه دلشوره ی من ماه محرم باشد
      مادرت با خبر از حال به هم ریخته ام
       
      به تو و گریه هنگام غروبت سوگند
      فکر جدّ تو و گودال به هم ریخته ام
       
      چه کنم دست خودم نیست دلم بی تاب است
      وقت آوارگی قافله ی ارباب است
       
      قاسم نعمتی