پایگاه مذهبی دارالصادقیون

  شمیم عاطفه در کوچه ها رها شده است
      دوباره هر شب من رنگ کربلا شده است
       
      وزیده در همه جا عطر سیب حضرت عشق
      قسم به ساحت گریه قسم به ساحت عشق
       
      دوباره شوق حرم تا خدا دلم را برد
      به عرش روشن کرب و بلا دلم را برد
       
      دوباره ماه محرم، رسیده ماه عزا
      غروب غربت جانکاه سیدالشهدا
       
      صدا صدای قدیمی طبل و زنجیر است
      فضا فضای صمیمی ولی چه دلگیر است
       
      خروش ناله‌ی حیّ علی العزا در راه
      دوباره قافله‌ی روضه های ثارالله
       
      برات گریه دوباره به چشممان دادند
       به ما حسینیه‌ی‌ گریه را نشان دادند
       
      حسینیه است؟ نه، خیمه؟ نه، کربلا اینجاست
      مزار خون خدا فی قلوب من والاست
       
      محرم آمده آقا صدایمان کردی
      برای عرض ارادت، جدایمان کردی
       
      لیاقتی بده تا روضه خوان تو باشم
      عنایتی که فقط در امان تو باشم
       
      بگیر دست مرا وقت خسته حالی ها
      پری بده به دلم در شکسته بالی ها
       
      مرا به غربت بی انتهای خود بردی
      شبی که گوشه‌ی‌ صحن و سرای خود بردی
       
      هنوز ندبه‌ی غم در رواق تو جاری است
      هنوز داغ عطش بین باغ تو جاری است
       
      صدای مرثیه‌ی آب آب می آید
      صدای گریه‌ی‌ طفل رباب می آید
       
      هنوز علقمه لب تشنه‌ی لب سقاست
      هنوز چشم حرم در مصیبتش دریاست
       
      امید اهل حرم می رود به قربانگاه
      و یا به سوی منا می رود ذبیح الله
       
      شکسته قلب حرم، یا مجیب می گوید
      نگاه خسته ای أین الحبیب می گوید
       
      از آسمان و زمین تیر و دشنه می بارد
      ز هر کرانه فقط تیغ تشنه می بارد
       
      صدای ناله‌ی أمن یجیب می آید
      صدای روضه‌ی‌ شیب الخضیب می آید
       
      خمیده خواهری انگار می رود از حال
      گمان کنم که رسیده حوالی گودال
       
      میان هلهله‌ی بی امان چه می بیند؟
      میان نیزه و تیر و سنان چه می بیند؟
       
      نه سیدالشهدا بر جدال طاقت داشت
      نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت
       
      هوا ز باد مخالف چو قیرگون گردید
      عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید
       
      بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد
      اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد
       
      یوسف رحیمی

*****************

      بزرگ هیئتیان را صدا کنید از نو
      بساط سینه زنی دست و پا کنید از نو
       
      ز بقچه های قدیمی خانه مادرها !
      لباس مشکی ما را جدا کنید از نو
       
      و ان یکاد بخوانید و آیت الکرسی
      دو ماه بدرقه راه ما کنید از نو
       
      درون خیمه و یا تکیه ها میان داران
      برای سینه زنی کوچه وا کنید از نو
       
      تمامِ دردِ بدون علاج دنیا را
      به چای روضه ی آقا دوا کنید از نو
       
      برای روضه نذری مادران نجیب
      تهیه سفره و نان و غذا کنید از نو
       
      مگر نمی شنوی کلُ یومٍ عاشورا
      برای گریه مبادا حیا کنید از نو
       
      ملائکه به زمین زودتر هبوط کنید
      و فکر قدر کمی بوریا کنید از نو
       
      سلام حضرت زهرا زمین قلبم را
      شبیه هیئتمان کربلا کنید از نو
       
      رسید بار دگر فصل محتشم خوانی
      چه نوحه و چه عزا را عطا کنید از نو
       
      علی زمانیان

*****************

      خیمه، عَلم، کتیبه و پرچم بیاورید
      شیون کنید شور محرم بیاورید
       
      مِشکی کنید قامت رعنای کوچه را
      پیراهن عزای مرا هم بیاورید
       
      این کاروان رسیده به نزدیک نی نوا
      طوفان گرفته حزن دمادم بیاورید
       
      عالم به نوحه است که شوریده گشته است
      چشمی برای گریه فراهم بیاورید
       
      ما حلقه حلقه ماتم او را گرفته ایم
      زینت کنید حلقه و خاتم بیاورید

   فاطمه نانی زاد

*****************

    هلال ماه محرم، سلام حال شما
      نگاه کن که مرا کشته شوق خال شما
       
      اگر درست بگویم تمام شبها را
      کنار سفره ی اشکیم با خیال شما
       
      نه یک شب و دو سه شب، بلکه یازده ماه است
      نشسته ام که شود رؤیت جمال شما
       
      تو ماه نورسی و قبل سال شصت و یکم
      ندیده بود کسی قامت هلال شما
       
      هر آن زمان که بگریی زمان باران است
      که وقت گریه بود ابر، دستمال شما
       
      چه خوب می شود امسال را تمام دهه
      تو روضه خوان شوی و ما هم از قبال شما
       
      - که دیده ای چه به روز خیام آوردند -
      تمام، گریه شویم از نگاه حال شما
       
      محسن عرب خالقی

*****************

      دارد دوباره حال و هوا فرق می کند
      حتی عبور ثانیه ها فرق می کند
       
      این روزها که بغض، دلم را گرفته است
      با روزهای قبل چرا فرق می کند؟
       
      این پرچم سیاه همین بیرق و علم
      حاکی ست با همیشه فضا فرق می کند
       
      دارند بچه ها کتیبه به دیوار می زنند
      حتی سروده ی شعرا فرق می کند
       
      یک راست می روم سر اصل مصیبت ام
      آقای من عزای شما فرق می کند
       
      هر چند کعبه کعبه و بیت الهی است
      اما هوای کرببلا فرق می کند
       
      آقا نگیر خرده اگر شور می زنند
      عشق تو با همه به خدا فرق می کند
       
      "باز این چه شورش است که در خلق عالم است
      باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است"
       
      آقا ببخش حال خودم هم عوض شده
      این است جای قافیه ها فرق می کند
       
      تا گفت: «یا اُخَیَّ » دلش بی قرار شد
      سوز صدا و سوز صدا فرق می کند
       
      بانو نشسته بود و سری روی نیزه بود
      اینجا... غروب با همه جا فرق می کند
       
      مهدی صفی یاری

*****************

    
      می آئی و دوباره غمی ناب می شوم
      از چشمه های اشک تو سیراب می شوم
       
      ماه محرّم است و خدا اشک می خرد
      آری دوباره گوهر نایاب می شوم
       
      بعد از نماز، وقت ادای عزای تو
      مِن بعد، اهل هیئت و محراب می شوم
       
      یک پرچمی به سر در این خانه می زنم
      اینگونه در بهشت غمت باب می شوم
       
      من در طواف اشک بگردم به دور تو
      از حاجیان مهریه ی آب می شوم
       
      فرقی نمی کند که کجا خدمتی کنم
      هرجا که هست خادم ارباب می شوم
       
      این روزها هوای تو را جستجو کنم
      این ماه را برای تو بیتاب می شوم
       
      حتّی غبار پرچم تو می دهد شفا
      اینجا دخیل تک تک اسباب می شوم
       
      رحمان نوازنی