پایگاه مذهبی دارالصادقیون

این روزها زندگی مردم گره خورده به مشکلات و در هم تنیدگی ها، جوانانشان بیکار و مجرد هستند، متأهلان دل به زندگی نمی دهند و به دنبال طلاق می روند، سلامتی ها در خطر است و هر روز یک خبر بد، مردم را درگیر می کند، روزی قحطی آب، روزی روغن پالم، روزی شیوع سرطان ها و ... از این رو همه به دنبال گشایشی در گره کار خود هستند و به دنبال دعا و ذکری برای تسکین خود و گره گشایی در امورشان. از این رو تعدادی از ادعیه وارده را برای شما عزیزان می آوریم باشد که دعا گوی هم باشیم.

امام سجاد(علیه السلام) در دعای 54 صحیفة سجادیه فرموده اند که هر گاه اندوه و گرفتاری دنیا به شما روی آورد این گونه خدا را بخوانید: «یا فارِجَ الهَمِّ وَ کاشِفَ الغَمِّ، یا رَحمنَ الدُّنیا والاخِرَةِ وَ رَحیمَهُما، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ و الِ مُحَمّدٍ وَ افرُج هَمّی وَاکشِف غَمّی یا واحِدُ یا اَحَدُ یا صَمَدُ یا مَن لَم یَلِد وَ لَم یوُلَد وَ لَم یَکُن لَهُ کُفُواً اَحَدٌ اِعصِمنی وَ طَهِّرنی وَ اِذهَب بِبَلِیَّتی. آن گاه آیةالکرسی (آیة 255 سورة بقره) و سورة فلق و ناس و توحید را بخوانید و بگویید: «ای خدای من، مانند کسی که نیازمندیش به نهایت رسیده و فریادرسی نمی یابد و نیرویش سست شده و نیرودهنده ای نمی شناسد و گناهانش بسیار است و آمرزنده ای سراغ ندارد... جان مرا آن دم بازستان که در ایمان استوار باشم و رشتة نیاز مرا از این جهان بگسل و میل و رغبت و نیاز مرا به آنچه در نزد توست قرار ده... خدایا میل و نیاز مرا در درخواست از خودت آن گونه قرار ده که آنچه دوستانت از تو می خواهند من نیز از تو بخواهم و از آنچه می ترسند بترسم...».

الف. خداوند متعال می‌فرماید: «و قال ربکم ادعونی استجب لکم»؛[1] «و پروردگارتان فرمود: مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم.» از آیه مذکور بر می‌آید که دعا کردن، محبوب خداوند متعال است و از طرفی بعد از دعا، وعده استجابت داده شده است؛ ولی این وعده مشروط می‌باشد؛ یعنی تنها دعایی به اجابت می‌رسد که شرایط لازم در «دعا» را داشته باشد. از جمله شرایطی که در دعا ذکر شده عبارتند از:

1. توجه کامل در دعا؛ 2. اصرار در دعا و اطمینان نسبت به برآورده شدن آن؛ 3. نام بردن آنچه از خداوند می‌خواهد؛ 4. تضرع 5. گریه کردن، هر چند کم باشد؛ 6. ستایش خداوند و صلوات بر پیامبر اکرم و اهل بیت آن حضرت ـ علیهم السّلام ـ پیش از دعا؛ 7. استجابت دعا به مصلحت او باشد.[2] 8. توبه؛ 9. حضور قلب؛ 10. اطاعت و به جا آوردن واجبات و ترک محرمات و....[3]

ب. اگر مشکل انسان مشکلی ویژه است به دعاهایی که وارد شده می‌توان مراجعه کرد. به عنوان مثال اگر انسان به کسی مقروض و بدهکار است، دعای ادای دین و قرض را بخواند، اگر گم‌شده‌ای دارد دعای پیدا شدن گم شده را بخواند و...[4]
از حضرت امام صادق ـ علیه السّلام ـ نقل شده که فرمود برای برآورده شدن حوائج دنیا و آخرت بگو: «اللهم اعنی علی هول یوم القیامة و اخرجنی من الدنیا سالماً و زوجنی من الحور العین و اکفنی مونتی و مونة عیالی و مونة ‌الناس و ادخلنی برحمتک فی عبادک الصّالحین»

ولی اگر منظور شما از دعای گشایش کار به طور کلی می‌باشد، برخی از آنها عبارتند از:

1. نماز رفع عسرت و سختی: حضرت امام صادق ـ علیه السّلام ـ می‌فرماید: چون کارها بر تو دشوار شود، در وقت زوال، دو رکعت نماز بگذار و در رکعت اوّل حمد و اخلاص را بخوان و سپس «انا فتحنا لک فتحاً مبیناً» را تا «و ینصرک الله نصراً عزیراً» را قرائت کن. در رکعت دوّم سوره فاتحه و اخلاص و «الم نشرح» را بخوان و این نماز به تجربه رسیده است.»[5]

2. ذکر دعاهایی که برای برآوردن حوائج دنیا و آخرت مفید است، از جمله: الف. حضرت امام صادق ـ علیه السّلام ـ می‌فرماید: بگو: اللهم اجعلنی اخشاک کانی اراک و اسعدنی بتقواک و لاتشقنی بنشطی لمعاصیک و خدلی فی قضائک و بارک لی فی قدرک حتی لا احب تأخیر ما عجلت و لا تعجیل ما اخرت و اجعل غنای فی نفسی و متعنی بسمعی و بصری و اجعلهما الوارثین منی و انصرنی علی من ظلمنی و ارنی فیه قدرتک یا رب و اقر بذلک عینی.»

ب. و نیز از حضرت امام صادق ـ علیه السّلام ـ نقل شده که فرمود برای برآورده شدن حوائج دنیا و آخرت بگو: «اللهم اعنی علی هول یوم القیامة و اخرجنی من الدنیا سالماً و زوجنی من الحور العین و اکفنی مونتی و مونة عیالی و مونة ‌الناس و ادخلنی برحمتک فی عبادک الصّالحین.»[6]

آن چه در پایان قابل بیان است، این است که: غیر از دعاهای عمومی و همگانی، بقیه ی دعاها نیاز به تخصص و استاد ماهر دارد، لذا از مراجعه به افرادی که در این زمینه تخصص و تعهد لازم را ندارد باید پرهیز نمود.

 

پی نوشت ها:

[1] . غافر/ 60.

[2] . ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، 1367 ش، ج 15، ص 176.

[3] . ر.ک: محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ دوم، 1367ش، ج 2، ص 254 ـ 257.

[4] . ر.ک: قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، قم، انتشارات مطبوعات دینی، چاپ سوّم، 1379ش، ص 368 ـ 808.

[5] . ر.ک: همان، ص 374.

[6] . ر.ک: همان، ص 633 ـ 704.