پایگاه مذهبی دارالصادقیون

حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّی لَأُکْرِمَنَّ مَثْوَى جَعْفَرٍ وَ لَأَسُرَّنَّهُ فِی أَشْیَاعِهِ وَ أَنْصَارِهِ وَ أَوْلِیَائِهِ

۰۴

دی ۹۵

چرا فکر میکنی ی که تنهایی!!؟؟

خادم الصادق

۰۴ دی ۹۵ ، ۰۶:۲۴

شعر و دلنوشته های مذهبی

هنگامی که در مصیبت ها و رنجها خود را تنهاترین می بینی،
چرا باور نکردی که مهربان عزیزی از رگ گردن به تو نزدیکتر و بر درد تو از مادر هم دلسوزتر است؟
چرا باور نکردی که رنجهای تو را تیمارگری و غصه های تو را مامن آرامشی هست!؟
چرا فکر کردی که تنهایی!!؟؟
دستِ مهربانش بر سرت بود و سر تو بر دامن رحمتش...
تو تنها نبودی...تو، خود در خلوت خلودت خویشتن را تنها دیدی...
اشک بر گونه هایت روان بود و داغ مظلومیت و رنجت دلت را می سوزاند و تو چقدر احساس کردی تنها و بی کسی...
امــــــــا...
در تمام آن احوال خدا با تو بود...اشکهای تو را از گونه هایت برمی چید و تو نمی دیدی...
او زخمِ دل تو را مرهم میگذاشت و تو نمی فهمیدی...
او پیمانه پیمانه در جام مصیبت تو صبر می ریخت و تو غافل بودی...
در همه ی آن شبها و روزها در لحظه لحظه های تنهایی و بی کسی ات خدا با تو بود و تو خود ندیدیش...
خدا زبان تو...عدالت گمشده تو...مونس تو...و منتقم رنج های تو بود و تو آنقدر در سوگ بی کسی ات غافل بودی که نفهمیدی!!!!
چرا فکر کردی که در خلوت خلودت تنهایی!؟؟؟
خدا در تمام بغض های تو حتی از اشک هم به تو نزدیک تر بود...فقط باید باور داشت!!