پایگاه مذهبی دارالصادقیون

به مناسبت میلاد حضرت رسول اکرم (ص) و امام جعفر صادق (ع)، مراسم جشنی ویژه خواهران  به همت انجمن محبین  حضرت صادق الائمه  علیه السلام  در صادقیه حسن آباد صادق الائمه علیه السلام  نوق رفسنجان ساعت 8 صبح  با سخنرانی  محمد مهدی رشیدی  و مداحی خانم پیل پایه برگزار شد.

رشیدی   در این مراسم، ضمن تبریک میلاد حضرت رسول اکرم (ص) و امام جعفر صادق (ع) با اشاره به رحمانیت و مهربانی پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) گفت: یکی از مواردی که در ایام ولادت با سعادت خاتم الانبیا می‌توان به آن اشاره نمود این است که خداوند پیغمبر را به عنوان مظهر رحمت ستوده است.

وی با اشاره به اینکه اولین چیزی که خداوند خلق کرده نور پیامبر است، اظهار داشت: قبل از خلقت بشر و تمام کائنات، نور پیامبر وجود داشته است و همه از نور خاتم پیامبران فیض برده‌اند و هیچ موجودی در این هستی نیست که از وجود مبارک ایشان ارتزاق نکند.

واعظ جوان  همچنین به غزوه احد و اذیت و آزار پیامبر اشاره کرد و افزود: ایشان کسی است که وقتی در منتهی الیه شکنجه قرار می‌گیرد برای دشمنانش طلب رحمت می‌کند.

 رشیدی در مورد شخصیت علمی امام صادق ( علیه السلام 9 بیان کردند:

شیخ مفید مى نویسد: آن قدر مردم از دانش حضرت نقل کرده اند که به تمام شهرها منتشر شده وکران تا کران جهان را فراگرفته است و ازهیچ یک از علماى اهل بیت (علیهم السلام) به اندازه امام صادق(علیه السلام) حدیث نقل نشده است .

اصحاب حدیث, راویان آن حضرت را با اختلاف آرا و مذاهبشان گردآورده و عدد شان به چهار هزار تن رسیده و آن قدر نشانه هاى آشکار بر امامت آن حضرت ظاهر شده که دلها را روشن و زبان مخالفان را از ایراد شبهه لال کرده است. 

 رشیدی در باب مقام  امام صادق علیه السلام  داستانی را نقل کردند که  روزی امام صادق(ع) وارد مسجدی شدند و دیدند جمعیتی دور یک نفر جمع شده‌اند. پرسیدند چه خبر است؟ گفتند انسان عجیبی است و کارهای خیلی فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهد و مردم او را تماشا می‌کنند. حضرت رفتند جلو تا ببینند او چه کار می‌کند. هر کسی هر چه در دستش می‌گرفت و به آن شخص نشان می‌داد، می‌گفت در دستش چیست. حضرت دستشان را بستند و جلو آوردند و گفتند در دست من چیست. او فکری کرد و در صورت حضرت نگاه کرد. دوباره نگاه کرد. امام پرسید چرا نمی‌گویی؟ نمی‌دانی؟ گفت می‌دانم؛ تعجب می‌کنم که شما چگونه به این دسترسی پیدا کرده‌اید؟ گفتند: چه می‌بینی؟ گفت آنچه در عالم بوده است، همه چیز سرجای خودش است. در جزیره‌ای پرنده‌ای یک جفت تخم گذاشته بود که یکی از آنها نیست. حتما در دست شما همان تخم پرنده است و من تعجب می‌کنم شما با آن جزیره چه ارتباطی داشتید و چگونه توانستید آن تخم را از آنجا بردارید. حضرت دستشان را باز کردند و مردم دیدند درست است. بعد حضرت به او فرمودند: چه کار کردی که این قدرت را پیدا کردی؟ گفت: بنا گذاشتم آنچه دلم می‌خواهد، مخالفت کنم و من هر چه دلم خواست، مخالفت کردم. امام فرمودند: دلت می‌خواهد مسلمان شوی؟ گفت: نه. فرمودند: بنا شد هر چه دلت نمی‌خواهد عمل کنی. آن شخص محکوم شد و بالاخره اسلام را به او عرضه کردند و مسلمان شد. بعد که مسلمان شد، دیگر نتوانست آن کارهای عجیب را انجام دهد. گفت: عجب کاری کردیم! آمدیم دین حقی را پذیرفتیم و خداپرست شدیم، آنچه را هم که داشتیم، از دست دادیم. حضرت فرمودند: بله، تا به حال، مزد زحمت‌هایی را که کشیده بودی خدا در همین دنیا می‌داد، از این به بعد هر چه زحمت بکشی، برای آخرتت ذخیره می‌شود و نتیجه ابدی خواهد داشت. آیا به این راضی هستی؟ گفت: اگر این‌گونه است، راضی هستم. منظور این است که خدای متعال در انسان چنان استعدادی قرار داده است که می‌تواند ورزشی کند و نتایجی هم از آن بگیرد؛ اما خدا انسان را نیافریده است که فقط بگوید در دست تو چیست.