پایگاه مذهبی دارالصادقیون

امام علی علیه السلام فرمودند:

ریاضت بهره نمیرساند مگر به کسی که نفسش بیدار باشد (فی نَفسِ یَقظَةٍ)

(غررالحکم، ح8062)

شعر خواندن در نماز مستحبی

در شرح حال عارف بالله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی نوشته اند که:

در قنوت نماز های مستحبی مکرر این بیت را میخواند:

مـا را زجـام باده ی گـلگـــون خـراب کـن ........... زان پیشتر که عــالم فـانی شود خـراب

(آینه دانشوران، ص 143)

 

میرزا جواد آقا ملکی تبریزی

مرحوم ملکی در حاشیه ی کتاب عروة القصوی (ترجمه عروة الوثقی) در سجده?ی نماز نوشته است که: جایز است در قنوت و غیر قنوت از احوال نماز (غیر واجب) دعا کردن به فارسی، اگرچه شعر فارسی باشد؛ مثلا در سجده بگوید:

مـالم به خـاک، روی مـذلّت به این امید ........... شاید که دوست را به ضَراعت رضا کنم

(شیخ مناجاتیان، ص58 و ص 80)

 

* دوستان اگر حالی دست داد و خواستند چنین کاری کنن (ضمن التماس دعا) حتما نظر مرجع تقلید خودشون رو هم جویا بشن ...

 

دانه ی مـعنی

ای برادر! قصه چون پیمانه است ........... معنی اندر وی بسان دانه است

دانه ی مـعنی بگـیرد مــرد عــقل ........... ننگـرد پیـمانه را گـر گــشت نقل

(نقل مولانا در مثنوی)

نتیجه ی طلب واقعی

امام علی علیه السلام:

هر کس چیزی را طلب کند، یا به تمام آن یا به بعض آن خواهد رسید.

(نهج البلاغه، حکمت 386)

سیره بزرگان

مرحوم عارف بالله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی فرمودند:

من کتابی نوشتم و پیش از چاپ دیدم مرحوم فیض کاشانی در همین موضوع کتاب نوشته است. برای چاپ به تردید افتادم؛ روزه گرفتم و به دستورالعملی که برای دیدن امامان در خواب است به امام صادق (علیه السلام) متوسل شدم. در خواب امام را دیدم و سوال کردم: آیا کتاب فیض بهتر است یا کتاب من؟ .. امام سکوت کردند .. عرض کردم: آیا همچو شما، سائل را محروم میکند؟ .. امام فرمودند: کتاب فیض بهتر است .. پس کتابم را محو کردم.

(شیخ منجاتیان، ص82 – مجله نور علم، مرداد 71)

نوای داوودی

امام کاظم (علیه السلام) فرمودند: حضرت سجاد (علیه السلام) وقتی قرآن میخواند، افرادی که بر ایشان میگذشتند از آواز خوش آن بزرگوار مدهوش میشدند. آگر آن حضرت آواز دلنوایش را (آن طور که در توان داشت) ظاهر میکرد، مردم تحمل شنیدن آن را نداشتند.

علی نوفی گوید: عرض کردم: مگر پیامبر با مردم نماز نمیخواند و صدایش را با خواندن قرآن بلند نمیکرد، پس چطور مردم مدهوش نمیشدند؟

امام فرمودند: پیامبر به اندازه ی تحمل آنان که پشت سرش بودند آواز صدایش را بلند میکرد.

(دویست داستان، ص78)

ما را بس

بنشــین بر لــب جــــوى و گـــذر عــمـر ببــین ........... کـــاین اشــارت ز جــهـان گـــذران ما را بس

نقـــــد بــازار جــــهـــان بنگــــر و آزار جــــهان ........... گر شما را نه بس این سود و زیان ما را بس

یار با مــــاست چه حاجــت که زیـادت طلبیم ........... دولت صـــحبت آن مــــونس جـــان ما را بس

(حافظ)

پیامی از برزخ

یکی از دوستان شیخ رجبعلی خیاط نقل می کند:

روزی در خدمت ایشان بودم که فرمود:

جوانی را در برزخ دیدم که می گفت: نمیدانید اینجا چه خبر است! هنگامی که اینجا بیایید خواهید فهمید؛ هر نفسی که به غیر یاد خدا کشیده اید به زیان شما تمام شده است!

(کیمیای محبت، محمد ری شهری)

گوهرهای معنوی

ابوسعید ابوالخیر وارد مجلس شد و به صحبت پرداخت. در ضمن صحبت فرمود: وقتی وارد مجلس شدم جواهرات بسیاری ریخته بود، چرا جمع نکردید؟ ... 

عده ای برخاستند تا جواهرات را جمع کنند ولی چیزی نیافتند. عرض کردند: ما چیزی نیافتیم! ... 

فرمود: منظورم گوهرهای معنوی است و آن به «خدمت» حاصل می شود. وقتی شما به آنهایی که به مجلس عاشقان خدا می آیند خدمت کردید، آن گوهر های معنوی را بدست می آورید.

(سرّ دلبران، ص33)

صورت برزخی

 دکتر حاج حسن توکلی نقل می کند:

روزی من از مطب دندانسازی خود حرکت کردم که جایی بروم؛ سوار ماشین شدم؛ میدان فردوسی یا پیشتر از آن ماشین نگه داشت، جمعیتی آمد بالا، سپس دیدم راننده زن است، نگاه کردم دیدم همه زن هستند، همه یک شکل و یک لباس! دیدم بغل دستم هم زن است! خودم را جمع کردم و فکر کردم اشتباهی سوار شده ام (و) این اتوبوس کارمندان است. اتوبوس نگه داشت و خانمی پیاده شد، آن زن که پیاده شد همه مرد شدند!!

با اینکه بنا نداشتم پیش شیخ (رجبعلی خیاط) بروم ولی از ماشین که پیاده شدم رفتم پیش مرحوم شیخ؛ قبل از اینکه حرفی بزنم شیخ فرمود:

دیدی همه مردها زن شده بودند! چون مرد ها به آن زن توجه داشتند همه زن شدند!

(کیمیای محبت، محمد ری شهری)

شیخ رجبعلی خیاط

توضیح این واقعه (و امثال آن) را نیز از میان فرمایشات شیخ می‌توان یافت:

شیخ رجبعلی خیاط می‌فرمود: دل هرچه را بخواهد همان را نشان می دهد؛ سعی کنید دل شما خدا را نشان دهد! انسان هرچه را دوست داشته باشد، عکس همان در قلب او منعکس می‌شود، و اهل معرفت با نظر به قلب او می‌فهمند که چه صورتی در برزخ دارد. اگر انسان شیفته و فریفته جمال و صورت فردی گردد، یا علاقه زیاد به پول یا ملک و غیره پیدا کند، همان اشیاء، صورت برزخی او را نشان می‌دهند.

(کیمیای محبت، محمد ری شهری)

علم و عمل

«علم»، «عمل» را می خواند؛

                                    اگر پاسخش گوید می ماند؛

                                                                       وگرنه کوچ می کند ...