نویسنده: سید یعقوب حسینی

جلسه شورای فرماندهان در ۶۱/۱۰/۲۲

تعداد پلهای تی ام ام (پل متحرک سوار بر خودرو)، تعداد نفربرهای مورد نیاز و نحوه کابرد تیپهای زرهی لشکر ۱۶ زرهی.
سرهنگ صیاد شیرازی گفت: تصمیم گرفته ایم مشکلات را از نزدیک لمس کنیم و راه کار مناسب انتخاب نمائیم تا هرچه زودتر عملیات شروع شود. زیرا دیروز هواپیمائی در فراز منطقه پرواز کرد. اول تصور شد که خودی است، بعد معلوم شد هواپیمای شناسائی دشمن بوده و احتمالاًً از منطقه ما عکس برداری کرده است.
برادر بقائی (فرمانده سپاهی قرارگاه کربلا) گفت: در شناسائی منطقه چیلات متوجه شدیم که تعداد زیادی شیار وجود دارد که برای حرکت واحدهای کوچک مناسب است. مشکل اساسی فعالیت مهندسی ( جاده سازی) است که مشغولند ولی پیشرفت آن کند است. نکته دیگر آمدن تیپ های فاطمه زهرا به منطقه و قرار گرفتن آن دراحتیاط است که تاکنون نیامده است. مشکل دیگر عدم تهیه عکس هوائی از منطقه دشمن است که تاکنون حل نشده است.
برادر همت گفت: اگریک عکس هوائی هم بگیرند کافی است. برادر رشید گفت: دشمن برای روشن کردن منطقه از فیلر استفاده می کند. اگر برای نیروهای خودی نیز میسر باشد، کمک خوبی خواهد بود تا حداقل منطقه پی خزیله را روشن نماید (در هنگام ضرورت)
سرهنگ خلبان جعفری گفت: از نظر وسایل امکان پذیراست. اما مسئله پدافند هوائی دشمن را نیز باید در نظر گرفت. توضیح این که درباره کاربرد هواپیمای عکاسی بین افسران نیروی هوائی و فرماندهان سپاه اختلاف نظر نسبتاً شدیدی وجود داشت، به نحوی که یکی از موضوعات مهم مباحثات در طول جلسات بعدی نیز همین مسئله گرفتن یا نگرفتن عکس هوائی از منطقه دشمن بود. حتی به صورت طنز شایع شده بود، حالا که هواپیما نمی توانند در منطقه دشمن پرواز کنند، زیرا پای کلاغها دوربین عکاسی ببندند و آنها را در منطقه دشمن به پرواز در آورند، تا برای نیروهای ما عکس بگیرند.
در پایان این جلسه برادر همت گفت: بسیار خوب مشکلات را متوجه شدیم، برای حل آن اقدام کنید. جاده می خواهیم، بکشید. عکس هوایی می خواهید، تهیه کنید. نفربر می خواهیم، بدهید. بالاخره مشکلات را حل کنید، تا بیش از این، عملیات به تأخیر نیفتد. امروز از یگان های لشکر محمد رسول الله آمار گرفته شد، تعداد آن از ده هزار نفر بیشتر است. هر قدر تمرکزات بیشتر شود، طرح بیشتر به وسیله دشمن کشف می گردد. بنابراین اجرای عملیات را بیش ازاین به تأخیر نیندازید.
بعد از پایان جلسه عمومی، در ادامه آن، یک جلسه خصوصی با شرکت تعدادی از فرماندهان ارتشی و سپاهی رده بالاتر تشکیل شد. در این جلسه طرح کلی مانور بار دیگر مطرح گردید و برای قرارگاه کربلا و نجف همان طرح تهیه شده قبلی مجدداً مورد تأئید قرار گرفت. درباره یک تک فریبنده فرعی از محور چیلات مذاکره شد و هماهنگی گردید که ۴۸ ساعت قبل از آغاز حمله اصلی یک حمله فریبنده در منطقه چیلات اجرا گردد. مسئله دیگر که مورد بحث قرار گرفت، تأمین نفربرهای مورد نیاز سپاه پاسداران بود. سرهنگ صیاد شیرازی گفت: تا حداکثر توانائی، از نفربرهای نیروی زمینی، در اختیار یگان های سپاه قرار داده می شود، ولی باید توجه داشت که اصولاًً منطقی نیست همه امکانات یک واحد را که خود نیز می خواهد وارد عمل شود از او بگیرند و در اختیار یگان دیگر قرار دهند. بنابراین باید به فراهم کردن خودروهای تویوتا و کمپرسی بیشتر توجه شود و حتی الامکان از این نوع خودروها جمع آوری و در اختیار یگان های سپاه قرار گیرد.
درباره فعالیت جاده سازی، سرهنگ جانگداز افسر مهندس قرارگاه گفت: تمام امکانات ارتشی حدود ۲۰ دستگاه است و نماینده جهاد پیشنهاد کرد همه امکانات در اختیار جهاد قرار گیرد، تا با ۳ نوبت کار۲۴ ساعته کار جاده سازی ادامه یابد. برادر جعفری فرمانده سپاهی قرارگاه نجف گفت: قسمت شمالی منطقه عملیات آن قرارگاه در کرانه دویرج و ارتفاعات حمرین مشکلات قابل ملاحظه ای در مقابل دارد، مسیر بسیارطولانی و حدود ۲۰ کیلومتر در زمینهای سخت و ذو عارضه است و نمی توان این مسافت را یک شبه طی کرد. زیرا استحکامات و مواضع دشمن قوی است و می تواند تلفات سنگینی به نیروهای ما وارد سازد. ۶ مانع طبیعی و مصنوعی در مسیر پیشروی نیروهای ما وجود دارد. به طور کلی درجناح راست خطر زیاد است. مگر این که نیروی کافی دراختیار باشد. در شناسائی منطقه، تا اول دشت خلف چشمه شناسائی شد. زمین سفت و محکم است و جاده سازی لازم ندارد. (برای خودروهای کمک دنده دار) مسئله مهم جاده سازی از منطقه رملی تا جنگل عمقر است و زمان زیادی لازم دارد. اگر فعالیت جاده سازی شدید باشد، حداقل یک هفته دیگر زمان لازم است.
از لحاظ توان رزمی نیز کمبود نیرو علاوه بر یگان احتیاط احساس می شود. خودروهای مورد نیاز برای تغییر مکان عده ها نیز مسئله ای است و حساب شده برای یگان های سپاه حدود ۴۱۲ دستگاه خودرو لازم است.
برادر همت گفت: برای حمله یگان، او ۲۰۰ دستگاه نفربر نیاز دارد که ۷۰ دستگاه موجود است و اگر از یگان های ارتش ۱۳۰ دستگاه نفربر به آن یگان واگذار شود، نیازآن یگان تأمین می گردد. درادامه مباحثات، بار دیگر عکس هوائی مطرح شد. برادر حسن باقری گفت: منبع اطلاعاتی فقط عکس هوائی نیست و ما اکنون با استفاده از منابع اطلاعاتی دیگر وضعیت دشمن را بررسی می کنیم. برادر غلامپور، ضمن تأئید صحبتهای برادر باقری گفت: اینطور نیست که اگر عکس هوائی فراهم نشود ما نمی توانیم عملیات را اجرا کنیم.
سرهنگ جانگداز (افسر مهندس) گفت: برای حرکت از روی رملها حدود ۱۱۰۰ قطعه ورق عاج دار فلزی داریم و می توانیم ۵۰۰ متر جاده درست کنیم. در پایان این جلسه برادر رشید گفت: نتیجه کلی مذاکرات این است که مشکلات اساسی ما دراین عملیات فعالیت مهندسی، مکانیزه کردن یگانها، تهیه عکس هوائی و کمبود نیرو می باشد. بقیه مسائل در عملیات های گذشته نیز کم و بیش وجود داشت. یکی از شرکت کنندگان گفت: ما در عملیات گذشته هیچ وقت هدفی در عمق ۶۰ کیلومتری نداشتیم.
برادر رشید در ادامه سخنانش ادامه داد: درباره مشکل مهندسی تا جاده کشیده نشود نمی توانیم عملیات را شروع کنیم. به احتمال زیاد دشمن از منطقه تنگ زلیجان عکس گرفته که اظهار کرده ما می خواهیم به حلفائیه حمله کنیم. با این وجود ما تصمیم داریم از همین جا حمله کنیم. درباره کمبود نیروی قرارگاه نجف، ما آن را افزایش دادیم. اگر تیپ پیاده هوابرد و یک تیپ دیگر از عناصر سپاه در اختیار این قرارگاه قرار گیرد، این موضوع حل می شود.
جلسه شورای فرماندهان در ۲۴/۱۰/۶۱

در این جلسه طرح ما نور عملیات بار دیگر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و چنین تصمیم گرفته شده که عملیات مرحله بندی شود و در ۳ مرحله کلی اجرا گردد. مرحله اول پیشروی تا حلفائیه، مرحله دوم پیشروی تا العماره، مرحله سوم پیشروی تا علی غربی.
منطقه عملیات قرارگاهها نیز تقریباًً برابر طرح شماره یک کربلا ۱۱ و به ترتیب (از شمال به جنوب) قرارگاه فجر شامل: لشکر ۲۱ پیاده و لشکر فجر سپاه از شمال فکه تا چیلات و چنگوله، قرارگاه نجف از جنوب فکه تا پاسگاه مرزی رشیده و قرارگاه کربلا از پاسگاه رشیده تا تنگه چزابه تعیین گردید.
درباره استحکامات دشمن برآورد شد که دشمن در مسیر فکه حلفائیه ۷ کانال و در مسیر دیگر بنام خال ۳ کانال ایجاد کرده و لشکرهای یک مکانیزه ۳ و ۶ و ۱۰ زرهی ۱۴ پیاده را در منطقه شرقی عماره و علی غربی مستفر ساخته است.
برای حالت اضطراری در صورت به خطر افتادن یگان های حمله ور پیش بینی شد که سپاه ۳ صاحب الزمان جزو قرارگاه کربلا به نحوی وارد عمل شود که در صورت محاصره شدن یگان های حمله ور در مرحله اول حمله کند. و خط محاصره را بشکند و برای اجرای تلاش فریبنده فرعی در محور چیلات نیز سه تیپ اختصاص یافت.
این مذاکرات در جلسه تا ساعت ۳ بعدازظهر آن روز ادامه یافت که موضوعات عمده مورد بحث: هدایت عملیات، مسئله جاده، نفربرهای مورد نیاز بود. سرهنگ صیاد شیرازی گفت: بایستی واقعیت های موجود را در نظر بگیریم و نفربر به قدر کافی نداریم کمبود آنها بایستی با استفاده از خودروهای کمپرسی که گنجایش بیش از نفربر دارند جبران کرد.
نکته دیگری که مطرح شد طرز ادغام تیپ های ارتشی با تیپ های سپاه به ویژه تیپ ۲ لشکر ۱۶ زرهی و تیپ ۸۴ پیاده بود. سرهنگ صیاد شیرازی درادامه صحبت گفت: مسئله کنترل یگان ها باید قبل از شروع عملیات با دقت فوق العاده مطرح شود و گرنه بعد از شروع عملیات چنانچه نظم واحدها به هم بخورد کنترل فرماندهان گردان امکان پذیر نخواهد شد. برای وصول به پل چزابه، محور چزابه حلفائیه را نیز باید به حساب آورد. ضمن این که احتمال تخریب آن پل توسط دشمن را نیز بایستی در برآوردها منظور کرد. دشمن ما خیلی احمق است اگر تاکنون نفهمیده باشد ما چه کار می خواهیم بکنیم. زیرا این همه گسترش ما آشکار است. ما باید هرچه زودتر آماده برای حمله شویم. برای عبور از کانال ها باید پل آماده شود برادر کاظمی گفت: پلکان پیش بینی شده که در هر معبر دو پلکان برقرار شود افراد از یکی وارد شوند و از دیگری خارج گردند.
برادر غلام پور گفت: درمنطقه عقب، تمرکز عده ها قدری زیاد است و نفرات در رفت و آمد مداوم هستند. که این موضوع منطقه عقب را در آستانه خطر قرار داده است و در جنگل عمقر نیز مشکل قبل از عملیات و بعد از عملیات وجود دارد. و هر قدر یگان بیشتری وارد این منطقه شود خارج گردند.
خلاصه مذاکرات جلسه شورای فرماندهان در مورخه ۲۶ /۱۰ /۶۱

جلسه در قرارگاه خاتم الانبیاء در ساعت ۱۷:۳۰ با حضور فرماندهان نظامی تشکیل شد. در این جلسه ابتدا مسائل عمومی یگانهای نظامی شرکت کننده در عملیات مانند تعویض و جابه جایی و تهیه مهمات مطرح گردید. بعد سرهنگ جمشیدی (فرمانده نظامی قرارگاه نجف ۱) درباره طرح عمومی قرارگاه نجف گفت: وضعیت تیپ ۱ خوب است. گردان توپخانه ۱۱ قبضه توپ حاضر به کار دارد و فرمانده گردان قول داده بقیه توپها را نیز قبل ازشروع عملیات آماده سازد. تیپ ۵۸ پیاده که از شاخه رمیم رودخانه کرخه تا تپه سبز گسترش پدافندی دارد، با لشکر ۵ نصر سپاه ادغام می شود، و در جنوب فکه وارد عمل می گردد. یک تیپ خط شکن و به دنباله آن یک تیپ دیگر پیش روی می کنند و تا سه راهی جاده تا حوالی پاسگاه دویرج پیش می روند. و کانال را قطع می کنند در این مرحله تیپ ۵۸ عمل کننده است. تیپهای ۱ و ۳ زرهی به عنوان قسمتی از قرارگاه نجف ۱ با دو تیپ سپاه خط را می شکنند و تا جاده شنی آخر کانال پیش می روند. بعد لشکر حضرت رسول با تیپ ۳ ادغام می شود و از تیپ عمار عبور از خط می کند. دراین مرحله تیپ ۳ زرهی با تیپ ابوذر سپاه ادغام می شود و از جاده شنی عبور می کنند و تا جاده آسفالت پیش روی می نماید. اگر لشکر نصر نتواند مأموریت خود را اجرا، کند این تیپ باید در کنار جاده متوقف شده و پدافند نماید.
تیپ ۱ زرهی ( لشکر ۱۶) با دو تیپ سپاه ادغام می شود. محاسبه کردیم هر تیپ چند دستگاه خودرو می خواهد. دراین جلسه هر گردان سپاه ار ۳۰۰ نفر منظور کردیم. ولی برادر رشید-اعتراض کرد و گفت: هر تیپ سپاه ۵ گردان و هر گردان ۴۵۰ نفر پرسنل دارد. فرمانده لشکر نصر می گفت: هنوز آمادگی کامل ندارد. خودرو مورد نیاز به او واگذار نشده، نیروهای او تازه به منطقه رسیده اند و افراد کادر( منظور سپاهی آموزش دیده و با تجربه برای مشاغل فرماندهی) ندارد.
برادر جعفری به فرمانده لشکر نصر گفت: باید خودتان کمبودها را برطرف سازید. در پاسخ، فرمانده لشکر نصر گفت: به هر حال قرارگاه نجف باید ما را پشتیبانی کند. ما هنوز فرمانده گردان ورزیده نداریم. آنها تازه آمده اند و هنوز با افراد آشنا نشده اند. سرهنگ صیاد شیرازی با قطع کردن صحبت های سرهنگ جمشیدی گفت: فعلاً جای این گونه صحبت ها نیست. سرهنگ جمشیدی در ادامه صحبت گفت: به علت کمبود خودرو تصمیم گرفتیم فعلاً تا سه راهی بند بزرگان نرویم. با این امر دو تیپ از نیازمندی ها کم می شود. مسئله دیگر وجود تعداد زیاد خودرو در منطقه تجمع است. حساب کردیم طول ستون این خودروها با احتساب ۲۰ متری فاصله بین دو خودرو حدود ۲۲ کیلومتر می شود. قرار شده است حداقل دو منطقه پراکندگی برای خودروها انتخاب شود.
-سرهنگ صیاد شیرازی از روش تجزبه و تحلیل دقیق عملیات اظهار رضایت کرد، گفت: ما نمی خواهیم شانسی وارد عمل شویم. نهایت توکل را به الطاف خداوند داریم، اما با تفکر و تعقل کار می کنیم. چنین به نظر می رسد که قرارگاه نجف هنوز آمادگی لازم را برای شروع عملیات ندارد. درباره وضع جاده سرهنگ جمشیدی گفت: حداقل یک هفته دیگر کار دارد. از سایت تا بیت شایه، جهاد تبریز کار می کند که حدود ۸۰۰ متر آن رملی است. کار به سختی پیش می رود این جاده حداقل ۱۰ روز دیگر زمان لازم دارد.
این جلسه بعد از ادای نماز مغرب ادامه یافت. سرهنگ صیاد شیرازی گفت از نظر ما باید تلاش کنیم کارها بیش از ۵ روز به درازا نکشد.
-سرهنگ دژکام فرمانده نظامی قرارگاه کربلا درباره وضعیت آن قرارگاه گفت: اشکال مهمی ندارد. تیپ ۸۴ در احتیاط منظور شده و درباره یگان سپاه که بایستی با این تیپ ادغام شود، هنوز فرمانده سپاهی تصمیم نگرفته است. اشکال عمده کمبود وسایل ترابری و جاده است. محاسبه شده از جاده چزابه تا تنگ زلیجان ۶ کیلومتر منطقه رملی است. اگرازجاده عمقر به چزابه راهپیمائی شود، باید جاده احداث گردد ازآن عبور شود. در غیر این صورت بایستی از مسیر بستان یا چزابه یا عبدالخان زلیجان استفاده شود. برای تیپهای ۳ و ۳۷ زرهی هنوز جاده آماده نشده است و بعد سرهنگ دژکام درباره روش ادغام گردانهای ارتشی با تیپهای سپاه مطالبی گفت و سرهنگ صیاد شیرازی اظهار کرد که توافق شده بود یگانهای ارتشی در سطح تیپ باقی بمانند. سرهنگ دژکام در ادامه صحبت درباره بعضی از نا هماهنگی ها با برادران سپاه اظهار گله کرد. از جمله گفت: رئیس رکن ۳ تیپ ۸۴ برای دریافت بعضی از نظریات سپاه به فرمانده لشکری از عناصر سپاه مراجعه کرده ولی آن فرمانده لشکر حتی حاضر نشده است با او ملاقات کند. در این جلسه بعضی از مسائل ویژه یگانهای ارتشی نیز مطرح شد که از جمله مسائل تدارکاتی و پلهای مورد نیاز برای عبور از کانال های دشمن، وسایل ارتباط و مخابرات، مهندسی، و غیره بود.
-سرهنگ ذاکری افسر اطلاعات درباره پل حلفائیه گفت: این پل حدود ۱۲۰ متر طول دارد. اما فقط در زمان خشک بودن منطقه قابل اعتماد است. اگر بارندگی شود و آب هور بالا بیاید قابل اطمینان نیست. درباره آخرین وضع جاده ها گفته شد، فقط جاده زلیجان به چزابه که ۶ کیلومتر است ساخته شده و بقیه ناتمام است، که حدود ۲۴ کیلومتر تا چزابه طول دارد. البته فقط حدود ۶ کیلومتر آن غیر قابل عبوراست و بقیه قابل عبور می باشد.
-درباره یگانهای هوانیروز مذاکره و گفته شد که ۳ گروه ازاصفهان و کرمان و مسجد سلیمان به منطقه زلیجان آمده اند و مشغول بررسیهای مقدماتی هستند.
-مسئله عکس هوایی هم تا حدودی حل شد و سرهنگ داد پی افسر هوائی گفت: امکانات عکسبرداری فراهم شده است.
-سرهنگ ذاکری درباره فعالیت دشمن گفت: اخیراً اقدامات جابجایی یگانها و فعالیت شناسایی و عکس برداری دشمن شدیدتر شده است. دیروز ۵ نفر از افراد ما را به اسارت گرفته اند. توضیح آن که اسارت این ۵ نفر سبب نگرانیهائی شد، زیرا آنان از افراد نسبتاً مسئول سپاه بودند. سرهنگ جمشیدی گفت احتمالاًً در منطقه (یا دیلمه) اسیر شده اند. سرهنگ شیرازی ناراحت شد و گفت خیلی بد شد. سپس سرهنگ سلیمانجاه معاون لشکر ۲۱، اطلاعات کلی درباره منطقه چیلات ارائه نمود.
جلسه مشترک فرماندهان ارتش و سپاه در ۲۶ /۱۰ /۶۱

در ساعت ۲۱/۰۰ جلسه مشترک با حضور فرماندهان رده بالای یگانهای ارتش و سپاه در قرارگاه خاتم الانبیاء تشکیل شد.
بعد از افتتاح جلسه به وسیله سرهنگ صیاد شیرازی، برادر بقائی فرمانده سپاهی قرارگاه کربلا آغاز سخن کرد و اظهار داشت؛ اقدامات آمادگی به نتایج مطلوبی رسیده و حدود ۹۰% مشکلات حل شده است. مسائل باقی مانده عبارتند از: کمبود عنصر مکانیزه، عدم عکس هوائی از منطقه دشمن، و مشکلات مهندسی و تشکیل پست امداد پزشکی در جنگل عمقر می باشد.
درباره منطقه چیلات به علت بعد مسافت، هنوز اطلاعات کافی به دست نیاورده ایم. منطقه غرب دهلران ۴ بار بوسیله هواپیماهای دشمن بمباران شده است.
-برادر جعفری فرمانده سپاهی قرارگاه نجف اظهار داشت: مهمترین موضوع باقی مانده تکمیل جاده است. جاده تا بیت شایه رسیده و تا پل امتداد یافته، کمبود کمپرسی محسوس است و اگر یکصد دستگاه کمپرسی باشد، تکمیل جاده تا ۴ روز دیگر پایان می یابد. زمان حمل نفربرهای زرهی از منطقه داخلی به منطقه عملیات هنوز مشخص نیست. مسائل دیگر مانند آمادگی لشکر نصر، کمبود وسایل شنی دار، آماده شدن بیمارستان ها، نیامدن یک واحد کانیوشا از غرب، کمبود پل متحرک از جمله مشکلات حل نشده می باشد. برادر جعفری در ادامه سخنانش گفت: عملیات دارد کشف می شود. بنابراین هرچه زودتر باید شروع گردد. با توکل به خدا مشکلات حل می شود.
بعد از صحبتهای برادر جعفری، مسائلی درباره تمرین عملیات در زمین مشابه و تغییر مکان و تعویض عده ها و ادغام یگانهای ارتشی و سپاهی مورد مذاکره قرار گرفت. همچنین مسئله عکس برداری هوائی و اختلاف نظر نیروی هوائی و سپاه درباره آن مطرح گردید. بعد برادر قربانی که تازه از شناسائی منطقه چیلات مراجعه کرده بود، مشاهدات خود را بیان کرد. و اظهار داشت که از چیلات تا پاسگاه ابوغریب ( غرب چم هندی) حدود ۴۰ کیلومتر فاصله دارد و جاده سازی بسیار مشکل است. اما برای رسیدن به جاده آسفالته عراق دو معبر وجود دارد که عملیات را مقدور می سازد. در نظر گرفته شده تیپ ۳۳ المهدی با تیپ ۳ لشکر ۲۱ پیاده درآن منطقه وارد عمل شوند. دشمن امروز ۵ بار دهلران را بمباران کرد. منطقه عملیات چیلات حدود ۲۰ کیلومتر عرض دارد که بجز یک تپه رملی بقیه دشت صاف است و ۲ تیپ برای آن منطقه بسیار کم است. سرهنگ سلیمانجاه گفت: از نظر کلی می توان در چیلات وارد عمل شد اما محور مواصلاتی که یک معبر اجباری است، برای این عملیات کافی نیست. بعد از مذاکرات تاکتیکی و تکنیکی که دراین جلسه بین فرماندهان به عمل آمد، برادر شمخانی قائم مقام سپاه پاسداران (در آن موقع) مطالبی درباره جنبه های سیاسی داخلی و خارجی بیان کرد که خلاصه به شرح زیر بود:
(( با توجه به مسائل جهانی باید تکلیف العماره را روشن سازیم. یا با جنگ به صلح برسیم یا به جنگ ادامه دهیم. اگر بخواهیم صلح کنیم، چه نوع صلحی را باید بپذیریم، صلحی که حرکت انقلاب و حرکت اسلام را در منطقه کور نکند. شرایطی را که در سخت ترین شرایط اعلام کردیم مبنی بر پرداخت غرامت و تنبیه متجاوز باید عملی شود. اما آمریکا و حکومت های مرتجع منطقه حاضر به قبول آنها نیستند. آنها صلحی را می خواهند تحمیل کنند که ۴۵ هزار اسیر عراقی ( در هنگام آن عملیات) آزاد شوند و ارتش عراق دوباره بازسازی شود. اگر صلح را بپذیریم آتش نیروهای عراقی بار دیگر بر سر هموطنان ما خواهد ریخت. مردم می گویند ما این همه شهید و معلول دادیم تا کربلا را زیارت کنیم. اگر میسر نشود چه پاسخی می توانیم به مردم بدهیم. امام ۲ سال پیش، آزادی قدس را وعده دادند و بعد از حمله اسرائیل به لبنان فرمودند، راه قدس از کربلا می گذرد. اگر صلح کنیم همه امکانات موجود از بین می روند. ما معتقدیم باید از مظلومین دفاع کنیم. اگر صلح کنیم تکلیف آنها چه می شود اگر همه این مسائل را در نظر بگیریم نتیجه خواهیم گرفت که جز ادامه جنگ راهی وجود ندارد. شرق و غرب اعتقاد دارد اگر از عراق پشتیبانی کنند، ایران در جنگ فرسایشی موفق نخواهد شد و برای این منظور مدرن ترین سلاح و تجهیزات را در اختیار عراق قرار داده اند. شوروی هم مایل است صدام بماند. اما در عین حال معتقد است ایران نیز باید از نفوذ آمریکا خارج بماند.
اکنون روز ۲۲ بهمن ماه ( روز پیروزی انقلاب اسلامی) و همچنین تشکیل هفتمین کنفرانس کشورهای غیر متعهد نزدیک است و گویا قرار است جنگ ایران و عراق در آن مطرح شود. اگر ما پیروزی جدید به دست نیاوردیم، دراین مذاکرات قدرت مانور سیاسی قوی نخواهیم داشت. بنابراین ما باید دقیق عمل کنیم و پیروز شویم. با این پیروزی صدام و پشتیبهانهای او به ویژه در عربستان سعودی را در موقعیت ضعف قرار دهیم. به یاری پروردگار باید سریع و قاطع عمل کنیم و منتظر تکمیل وسائل جزئی نباشیم. باید ابزار و اسباب تبلیغاتی آمریکا را از کار بیندازیم و حمایت کویت و عربستان را از صدام قطع کنیم. دنیا به نفع صدام و بر علیه ما تبلیغات وسیعی انجام می دهد، ما باید همه را خنثی سازیم.
برای رسدین به این هدف حساس نباید مسائل کوچک مانند به اسارت رفتن ۵ نفر سبب ایجاد شک و تردید درما باشد و بگوئیم همه عملیات به وسیله دشمن کشف شده است. این خود به نفع دستگاه های تبلیغاتی دشمن است. ما باید تلاش کنیم سریع عمل کرده و پیروز شویم وگر نه بهمن ماه که ماه مناسبی برای اجرای عملیات است، سپری خواهد شد. هر چند که خداوند حلال مشکلات است. ))
ادامه جلسه مورخ ۶۱/۱۰/۲۶

در ساعت ۲۳/۵۵ بار دیگر جلسه مشورتی فرماندهی تشکیل شد. سرهنگ صیاد شیرازی بعد ازافتتاح جلسه گفت: ترتیبی داده شده که ۱۳۰ دستگاه نفربر از لشکرهای زرهی (۸۱،۸۸،۹۱،۱۶) گرفته شود و دراختیار یگانهای سپاه قرار گیرد. با هماهنگی با وزیر سپاه قرار شد، سریعاً برای حمل این نفربرها تریلر فراهم گردد. حداقل یک هفته برای این کار وقت لازم است. درباره مهمات سرهنگ صیاد شیرازی گفت: ۲۰ هزار گلوله توپ خریداری شده از خارج به بنادر ایران رسیده و در حال حمل به منطقه دزفول است.
در این جلسه مسائل لجستیک مطرح گردید و تا حدودی حل شد.
_ برادر رحیم صفوی درباره طرح مانور گفت: باید طرح، حداکثر قابلیت انعطاف را داشته باشد.
_ در پایان این جلسه، مسائلی درباره نحوه ی تبلیغات جهانی و توجیه دلایل وارد شدن نیروهای ایران به داخل خاک عراق مطرح گردید. برادر شمخانی گفت: بعد از عملیات رمضان این موضوع حل شده است. سپس اقدامات بعد ازعملیات در صورت پیروزی این نبرد مورد گفت و گو مختصر قرار گرفت. شهرهای مندلی و بعقوبه عراق به عنوان هدفهای احتمالی بعدی مطرح شد و نتیجه نهائی گفت و گو این بود که چنانچه نیروهای ما دراین نبرد تا علی غربی برسند، سازمان ارتش عراق به کلی متلاشی می گردد و امکان اجرای عملیات بعدی برای نیروهای ما فراهم تر می شود. اما نکته قابل توجهی هم در پایان یادداشتهای این جلسه به چشم می خورد و آن این است که سرهنگ صیاد شیرازی گفته است”مهمات ما تا سطح تیپ خوبست ولی از تیپ به بعد باید از دشمن به غنیمت بگیریم”.
جلسه با گفتارهای احساسی درباره هدفهای دور برد استراتژیکی، امثال سقوط بصره و بغداد پایان یافت.
جلسه مشورتی فرماندهان در مورخ ۲۷ /۱۰ /۶۱

سرهنگ صیاد شیرازی جلسه را با نام خداوند و دعای فرج افتتاح کرد و گفت: بحث امروز درباره دو مسئله اساسی است.
۱) مأموریت و امکانات ۲) نیازمندیها.
هدف اصلی دراین عملیات شهر العماره است. نیروهای دشمن در این منطقه، عناصر لشکر۱۴ پیاده و قسمتی از لشکر ۱ مکانیزه است. اگراین عناصر دشمن منهدم شوند، ضربه سختی به دشمن وارد می گردد. ما نیرو به اندازه کافی داریم و می توانیم جنگ را با نیروی تازه نفس ادامه دهیم. اگر در شب اول، تک موفقیت آمیز باشد و نیروهای ما به حلفائیه برسند، نشان آن است که جنگ را در شب بعد می توانیم ادامه دهیم.
مأموریت مخصوص زمانی است که حلفائیه گرفته شود و ۳ لشکر با آرایش به طرف عماره پیش روی کنند. هدف اصلی، فرودگاه نزدیک عماره است. مرکز قرارگاه سپاه ۴ عراق در آن مستقر است. سیستم کنترل عراق کلاسیک است در حالی که سیستم کنترل ما آن طور نیست و بستگی به عملیات واحدهای بسیج دارد. لذا واحدهای عراق از مرکز سپاه ۴ کنترل می شود و چنانچه ما در این سیستم اختلال به وجود آوریم و مرکز سپاه را منهدم کنیم، در وضعیت واحدهای عراق اختلال ایجاد می شود و می توان تبلیغ کرد که عماره سقوط کرده است. بنابراین انهدام قرارگاه سپاه ۴ عراق بسیار مهم است و این مأموریت به عهده یگان هوانیروز خواهد بود که صبح زود بعد از شروع حمله به محض روشن شدن هوا به چند فروند هلیکوپتر به قرارگاه سپاه ۴ حمله کند و آن را منهدم سازد. اگر هنگام رفتن به سمت هدف موفق شوند و هدف را بزنند، در برگشتن هرگونه خطری را قبول کنیم ارزش دارد. بلافاصله بعد نیروی هوایی وارد عمل می شود و با هر تعداد هواپیما که مقدور باشد هدف را مورد حمله قرار می دهد.
سرهنگ دادپی افسر نیروی هوایی گفت: نکته مهم برای نیروی هوایی این است که هدف زده شود. بعد هرچه می خواهد پیش آید و اگر نتواند هدف را بزند و پیش آمد سوئی پیش آید اشکال دارد.
– سرهنگ صیاد شیرازی گفت: به هر حال هدف ما انهدام قرارگاه سپاه ۴ عراق است، به هر قیمتی که باشد. بقیه به دست خدا است. ادامه این جلسه به بحث درباره مشکلات انجام مأموریت یاد شده برای یگان هوانیروز و نیروی هوایی اختصاص یافت.
منبع:حسینی،سید یعقوب ،عملیات والفجر مقدماتی،انتشارات هیئت معارف جنگ ،۱۳۸۹