پایگاه مذهبی دارالصادقیون

 
مطالب زیر گزیده ای از توصیه ها و وصایای آیت الله سید علی قاضی (ره) است که به شاگردان و اطرافیان خود فرموده اند و ما آن ها را به اختصار ذکر می نماییم. باشد که کلامش چون صاعقه ای بر قلبمان بدرخشد و راهنمایمان در تاریکی ها باشد. 

روایات بسیاری از حضرت صادق(ع) دربارة حضرت مهدی(ع) رسیده که بخشی از آنها مربوط به سیره و صفات آن حضرت است و ما در اینجا بعضی از آن روایات را که در خصوص این موضوع رسیده یادآور می‌شویم:

1. ابوبصیر از حضرت صادق(ع) روایت کرده که فرمودند: «مَا تَسْتَعْجِلُونَ بِخُرُوجِ الْقَائِمِ وَ الله مَا لِبَاسُهُ إِلَّا الْغَلِیظُ وَ مَا طَعَامُهُ إِلَّا الشَّعِیرُ الْجَشِبُ وَ مَا هُوَ إِلَّا السَّیْفُ وَ الْمَوْتُ تَحْتَ ظِلِّ السَّیْف‏؛1

چگونه تعجیل در خروج و ظهور قائم(ع) دارید، پس به خدا سوگند که لباس او چیزی جز جامه‌های درشت و طعام او چیزی جز نان جو سخت نمی‌باشد و برنامة او چیزی جز شمشیر و مرگ در زیر سایة شمشیر نخواهد بود.»

طبق این روایت، راه و روش و سیره و منش حضرت ولیّ‌عصر(ع) زهد و پارسایی در لباس و خوراک است.

امام صادق صلوات الله علیه مشغول یک مبارزة دامنه دار و پیگیر بود؛ مبارزه براى قبضه کردنِ حکومت و قدرت، و به وجود آوردنِ حکومت اسلامى و علوى.

به گزارش یار خراسانی ، مقام معظم رهبری در مورد پیوستگی و ارتباط زندگی ائمه علیهم السلام و هدف واحدی که این بزرگواران داشتند این گونه می فرمایند: «زندگی این بزرگواران(ائمه ی اطهار علیهم السلام)، علی رغم تفاوت ظاهر ی … درمجموع یک حرکت مستمر و طولانی است، که از سال دهم، یازدهم هجرت شروع میشود و ۲۵۰ سال ادامه پیدا میکند و به سال دویست وشصت که سال شروع غیبت صغری است در زندگیائمه خاتمه پیدا می کند. این بزرگواران یک واحدند، یک شخصیتند. شک نمی شود کرد که هدف و جهت آنها یکی است … باید یک انسانی را فرض کنیم که ۲۵۰ سال عمر کرده، و در سال یازدهم هجرت قدم در یک راهی گذاشته و تا سال دویست و شصت هجری این راه را طی کرده.» (مقدمه کتاب انسان ۲۵۰ ساله)

اهتمام و سفارش به تلاوت قرآن

امام صادق(علیه السلام) علاوه بر سیره عملى خود که به تلاوت قرآن مجید در شبانه‌روز اهمیت می‌داد، به دیگران نیز سفارش می‌کرد که از این کتاب آسمانى غفلت نورزند. امام با بیان عظمت قرآن، دیگران را در شب و روز و پیش از خواب و همچنین در فرصت‌هاى پیش‌آمده، به تلاوت کتاب خدا دعوت می‌کرد. موارد زیر نشانگر این تشویق‌هاست.

1کار و تلاش و دستگیری از مستمندان

امام صادق(ع) نه تنها دیگران را دعوت به کار و تلاش می‏کرد، بلکه‏خود نیز با وجود مجالس درس و مناظرات و... در روزهای داغ‏تابستان، در مزرعه‏اش کار می‏کرد. یکی از یاران حضرت می‏گوید: آن‏حضرت را در باغش دیدم، پیراهن زبر و خشن برتن و بیل در دست،باغ را آبیاری می‏کرد و عرق از سر و صورتش می‏ریخت، گفتم: اجازه‏دهید من کار کنم. فرمود: من کسی را دارم که این کارها رابکندولی دوست دارم مرد در راه به دست آوردن روزی حلال از گرمی آفتاب‏آزار ببیند و خداوند ببیند که من در پی روزی حلال هستم. (1)

امام صادق علیه السلام در ماه ربیع الاول سال 83 هجرى در زمان خلافت عبد الملک بن مروان اموى به دنیا آمد،و در ماه شوال یا ماه رجب در سال 148 هجرى در زمان خلافت ابو جعفر منصور عباسى از دنیا رحلت کرد.در زمان یک خلیفه با هوش سفاک اموى به دنیا آمد و در زمان یک خلیفه مقتدر با هوش سفاک عباسى از دنیا رحلت کرد،و در آن بین شاهد دوره فترت خلافت و انتقال آن از دودمانى به دودمان دیگر بود.

دوران 34 ساله امامت امام جعفرصادق (علیه السلام) فرصتی طلایی بود تا تشنه کامانِ معارفِ نابِ الهی را از سرچشمه زلال وحی سیراب سازد و در این خلال، برخوردهای آن حضرت با گروه های دگر اندیش سازنده و آموزنده بود. هنگامی که مفضل علیه زندیقی، عتاب آمیز صحبت کرد، آن زندیق نتوانست تعجب خود را پنهان کند و گفت گمان نمی برم شما از حلقه شاگردان جعفر صادق باشید چه این که ایشان رفتاری بس ملایم تر و خوشایندتر از این جوش و خروش شما دارد. «عنوان بصری» می گوید، من از محضر مالک بن انس دانش فرا می گرفتم و بنا را بر آن گذاشتم که از محضر جعفربن محمد(علیه السلام) نیز دانش فرا بگیرم و بعد از اجازه بر او وارد شدم و گفتم: السلام علی الشریف و او در جوابم فرمود: أدخل علی برکة اللّه!

اخلاق که یکی از بهترین اصول زندگی فردی و اجتماعی محسوب می شود امروز بیش از هر زمان بشر نیازمند آن است در واقع بسیاری از مشکلات پیش روی انسان ناشی از فقدان اخلاق فردی و اجتماعی افراد جامعه بشری است. اینجاست که خلأ وجود اصول اخلاقی مبتنی بر فطرت بشری به چشم می خورد. بنابراین برای رفع این معضل بزرگ جهان امروز ناگزیر باید به بزرگترین اساتید و معلمان اخلاق در طول تاریخ مراجعه کرد و با الگو گرفتن از رفتار شان و گوش سپردن به گفتارشان بر این مهم فائق آمد و آنان نیستند جز ائمه از خاندان پاک رسالت و نبوت یعنی امامان معصوم شیعه که به اعتراف خاص و عام بهترین الگو در رفتار اسلامی هستند.

با اینکه همه می دانیم و بارها خوانده ایم که احترام مؤمن از احترام کعبه بزرگتر است و حتی سوء ظن به او روا نیست (قال الصادق(ع): «الْمُؤْمِنُ أَعْظَمُ حُرْمَةً مِنَ الْکَعْبَة» (طبرسی، مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار، ص83؛ نیز :  ان رسول الله (ص) نظر الی الکعبة فقال: مرحبا بالبیت ما اعظمک و ما اعظم حرمتک علی الله! والله للمؤمن اعظم حرمة منک لان الله حرم منک واحدة و من المؤمن ثلاثة: ماله و دمه و ان یظن به ظن السوء (مشکاة الانوار ص 78 ؛ بحار ج64 ص 71)) و در آیات قرآن ربا بعنوان جنگ و محاربه با خدا و پیامبر تعبیر شده است، اما با این حال در روایت نبوی آمده: "ربا هفتاد و سه قسم است : پایین ترین مرتبه ی معاملات رَبَوی برابری می کند با گناه زنایِ با مَحارم ، و بالاترین مرتبه ی گناه در معاملات رَبَوی ، برابر است با تجاوز به آبروی یک مسلمان "( نهج الفصاحه ح1683).اما براحتی دست به تهمت می زنیم و براحتی آبروی افراد را می بریم درحالی که می دانیم گناه کبیره است و انسان را قطعا درآتش جهنم خواهد انداخت.

تفکر دراین نتیجه وحشتناک می تواند مانع انجام چنین عملی گردد: